Glimlach

De democratisch gekozen volksvertegenwoordigers staan voor een volgende bijzondere periode in de lokale politiek. Een periode die ‘belangrijker dan ooit’ mag worden genoemd. Hoe gaan we het bedrijfsleven en de direct daaraan verbonden werkgelegenheid de juiste steun geven? Hoe onderscheiden we in de drang naar handhaven de noodzakelijke en de zinloze handhaving? Blijven we glimlachen om de op alcohol, muziek en andere genotsmiddelen gebaseerde druk bezochte samenkomsten? Of gaat ook bij die notoire overtreder de meetlat er langs?

Met een glimlach kunnen we terugkijken naar wat het samengaan ons op politiek gebied inmiddels heeft opgeleverd. Het eerste wat opvalt is de zinloze politieke versnippering. Maar liefst 10 raadsfracties vragen in tijdrovende politieke bijeenkomsten om aandacht. Glimlachend en zonder morren luisteren we allemaal naar vijf roeptoeteren piepkleine raadsfracties.

Tussen haakjes, onze kersverse burgemeester verdient een compliment voor de manier waarop zij al dat tijdrovend geleuter accepteert en daarbij altijd heel vriendelijk, berustend, respectvol en veelzeggend reageert. De voorzitter als welkom rustpunt tijdens de veel te lang durende raadsvergaderingen. Vaak wel met een veelzeggende twinkeling in de ogen maar altijd de glimlach.

Aan dat laatste kan overigens de voorzitter van een Ronde tafel-bijeenkomst, een politiek overleg samen met een achttal inwoners met als onderwerp het Julianahofje, zeker een voorbeeld nemen. Bij hem was van vriendelijk glimlachen geen sprake. In tegendeel. In een digitale bijeenkomst, waar kennis en kunde van inwoners ten dienste stond van de gemeenteraad, ontbrak helaas de nodige vriendelijkheid. Vanaf minuut één was duidelijk waar het voornamelijk om ging; binnen de gestelde tijd deze bijeenkomst afhameren.

Ik heb me eraan geërgerd. Insprekers, waarvan de meesten volkomen onbekend zijn met politieke handelswijze, werden er bij herhaling heel streng op gewezen dat hun minimale spreektijd erop zat. Met strenge blik alsof er een doodzonde werd begaan. De sfeer was kil. Geen enkele maal ook maar iets van een geruststellende glimlach of een vaderlijk advies.

Helaas voelden ervaren raadsleden zich niet genoodzaakt hier in te grijpen om de onervaren voorzitter tegen zichzelf te beschermen. Een gemiste kans om participeren te promoten, zou ik willen zeggen.

Wat tijdens de bijeenkomst weer eens overduidelijk werd is dat er nog steeds bestuurd wordt vanachter de bureaus. Want in een nota van beantwoording stond er achter de vele tientallen ingebrachte bezwaren: ‘De inspraakreactie geeft geen aanleiding tot aanpassing van het bestemmingsplan.’ Terwijl de ambtenaar glimlachend had verklaard zelf nog nooit ter plekke te zijn geweest om de situatie te aanschouwen.

Ik ben overigens benieuwd welke schijnbewegingen er nog even worden gemaakt voordat het plan door de politiek toch glimlachend worden omarmd.