Waar is dat feestje?

Deze week was het weekend van voetballend Noordwijk. Want het kan niemand zijn ontgaan. Omdat het werkelijk een historisch weekend kan worden genoemd, waarin beide clubs, de kampioenstitel wisten te behalen. Bij de een was het noodzaak omdat het clubbeleid er altijd op gericht is geweest om aansluiting te vinden bij de regionale top.

Scouts zochten langs de velden naar versterkingen. Technische commissarissen sloten deals. Allereerst met de spelers, daarna met sponsoren en de penningmeester om zo een evenwichtige groep spelers te vormen die de noodzakelijke promotie voor elkaar moesten brengen. Als klap op de vuurpijl werd voor dit seizoen een zeer bekwame oefenmeester aangetrokken. Dat bracht resultaat. Een seizoen lang werd door hen de ranglijst aangevoerd. En hoewel de ontlading er natuurlijk wel was, nadat het allemaal was gerealiseerd, toch was niemand er echt verbaasd over. Het was meer een zucht van verlichting: 'Niet weer op het laatste moment de kansen verspeeld'.
Hoe anders was dat gevoel een kleine kilometer verderop richting Voorhout. Daar werd ook prestatievoetbal gepredikt. Maar onder strikte voorwaarden. De oefenmeesters kregen een duidelijke opdracht van de TC: 'heel veel aandacht voor voetballers uit de eigen opleiding'.
Met beperkte aanvulling, binnen een vastgesteld budget, met spelers van buitenaf. Die een meerwaarde konden geven aan de selectie. En die bovendien moesten voldoen aan de voorwaarden die er gelden. Passie en strijdlust, sociaal vaardig en mogelijk zelfs een biertje lusten. De oefenmeester kreeg ook nog te horen: 'jaarlijks veilen we konijnen en onze jongens zijn daarbij, de selectiespelers organiseren jaarlijks een playbackavond en je wordt geacht mee te doen, natuurlijk vieren we de carnaval mee en zeker niet het minst belangrijk, ook na een verloren wedstrijd schromen wij niet om een gezellig feestje te bouwen. Wie dit leest denkt: allemaal goed en best, maar dan is echt presteren toch een 'ver van mijn bed show'.
Maar er zijn vele wegen die naar Rome leiden. En dat werd deze week bewezen. Zelfs de meest fervente aanhanger volgen dit seizoen vol ongeloof de prestaties van het team. Vanaf wedstrijd 3 aan de kop van de ranglijst. En de vriendenploeg wist te presteren. De discutabele roem ging hen vooruit. Bestuurders van concurrerende verenigingen wisten te melden dat 'verliezen en toch een feestje in het clubhuis' de gewoonste zaak van de wereld is in Noordwijk. Bezoekende scheidsrechters bereidde zich al voor op het feestje na afloop. En zij zagen de club toch presteren.
Deze week klonk het luid en duidelijk door het dorp: 'Hier is dat feestje'. Noordwijk kan trots zijn op hun beide voetbalclubs. Die ieder op zijn eigen wijze bijzonder hebben gepresteerd. Of er door onze burgervader Zilveren Vuurtorens zullen worden uitgereikt is de vraag.

Wie sportploeg van het jaar gaat worden kan ik echter wel raden.