Sneer

Presteren kan alleen wanneer je werkt vanuit en goede organisatie. Waarbij ieder zijn taak heeft. Onze Noordwijkse voetbaltrainers huldigen beiden dit standpunt: 'Jongens, denk erom, doe je taak en blijf vanuit de organisatie spelen'.

Ik begrijp dit. Het is in het bedrijfsleven niet anders. Bij de krant bijvoorbeeld schrijft de reporter verslag, is de journalist kritisch, maakt de redacteur de koppen en mag de columnist cynisch zijn. En dat werd deze week in de lokale politiek een punt. In het duale stelsel is het college het bestuur en zijn raadsleden volksvertegenwoordigers. die hebben vanuit de organisatie de taak om de bestuurders te controleren.
Het dualisme moet, denkend vanuit de organisatie, voorkomen dat iets in achterkamertjes wordt bekonkeld. Een hiaat in ons lokale dualisme is dat er wel degelijk geheime afspraakjes tussen de partijen zijn gemaakt die dan een wethouder 'mochten leveren'. Maar dit ter zijde. Het gaat mij om werken vanuit de organisatie en mijn taak als kritische columnist richting de politiek.
Plots blijkt een raadslid mijn taak als cynische commentator over te nemen. De discussie ging, hoe kan het anders, over de geweldige miskleun die werd gemaakt tijdens het actualiseren van bestemmingsplannen. De Noordwijkse gemeenteraad wilde in meerderheid bij burgemeester en collegeleden aandringen om de gemaakte fouten snel te corrigeren om daarmee de Noordwijkers die werden benadeeld even snel hun rechten terug te geven. Mijn vingers repten zich al bijna richting toetsenbord nadat er door een fractievoorzitter bezwaar gemaakt werd tegen het woord 'fouten'. De geweldige miskleunen zouden slechts mogen worden aangeduid als 'ontstane verschillen'.
De cynische reactie die ik hierover de wereld in wilde sturen stond bij wijze van spreken al op mijn schermpje. Tsjonge jonge. Geen fouten maar verschillen. Kom op zeg! Maar voor dat ik mij van mijn cynische taak wilde kwijten kwam er een nieuw hoogtepunt. Ik hoorde plotseling iemand een sneer uitdelen die dus heel voorbarig de mij toegewezen taak overnam. Want ik had graag zelf uit willen halen naar de fractievoorzitter die geheel ten onrechte denkt dat bestemmingsplannen slechts een omschrijving zijn. Die je zomaar à la minuut kan wijzigen wanneer je denkt dat dit nodig is. Kijk, dat past natuurlijk in het straatje van de kritische columnist.
Maar nee, een fractievoorzitter nam respectloos mijn taak over en riep uit: 'Als je hier zit moet je wel weten waar je over praat. Dit is nu de zoveelste keer'. En hoewel de spreker natuurlijk alle gelijk van de wereld had zal ik hem er snel over aanspreken. Ieder zijn taak, zou ik willen zeggen. Nu hoor ik de nieuwsgierigen al vragen wie de hoofdpersonen in deze klucht waren. Maar het gaat mij niet om de personen maar om de ´koppel-ling´ van domheden die in de politiek steeds vaker lijkt voor te komen. Waar ik dus bijzonder graag zelf een sneer over uitdeel.