Willekeur

Recht door zee is de beste weg. Een aloude uitdrukking die in mijn jeugdjaren de basis was voor allerlei besluiten. In een tijd dat leiding geven werd uitgevoerd op basis van kennis en kunde. Met autoriteit en duidelijkheid voor iedereen.

Inmiddels zitten we in een tijd van de onpersoonlijke communicatie. De sociale media zijn een belangrijke bron van nieuws geworden. Van alle kanten verschijnen in deze media nieuwsitems. Maar de nieuwsbrengers worden niet gehinderd door enige vorm van correctheid, waarheidsvinding of hoor en wederhoor. En niet alleen de wereldleiders verspreiden op basis van politieke trucs zogenaamd 'nepnieuws' om de publieke opinie te hersenspoelen. Ook onze volksvertegenwoordigers bedienen zich ervan en selectie van eigentijdse partijleiders vindt plaats op bedrevenheid in populaire communicatie. De recente stikstofdiscussie geeft hier tal van voorbeelden van en blijkt de oorzaak van chaos in waarheidsvinding.
Recentelijk plaatste het Cultuurhistorisch Genootschap zichzelf in beeld. Tot ieders verbazing kwamen zij met de boodschap dat een eigentijds veld met zonnecollectoren, verscholen op Landgoed Nieuw Leeuwenhorst, niet past in het bollenlandschap. Verbazing omdat zij volkomen stil bleven bij de discutabele en schimmige ontwikkelingen bij de voormalige bollenschuur van Willem van Eeden in de Voorstraat. Terwijl het behoud en herbestemming van oude bollenschuren en ander Bollenerfgoed een speerpunt zou moeten zijn. Om maar te zwijgen over hun houding in de discussie tot behoud van bollenlandschap in Bronsgeest. De willekeur bij bewonersorganisaties, zoals de DOD in de dorpskernontwikkeling, kan ik nog enigszins vergoelijken. Maar niet de willekeur bij vergunningverlening. Want ook daarbij blijkt 'recht door zee' nauwelijks nog een uitgangspunt te zijn.
Welnee, ook onze lokale volksvertegenwoordigers schromen niet om op basis van willekeur besluiten te nemen. De toepassing van geldende uitgangspunten wordt gemakkelijk geweld aangedaan. De bijzondere opstelling bij de plannen van het Julianahofje is daar een van de voorbeelden van. Om maar niet te spreken over de principiële willekeur bij het uitvoeren van de diverse verkiezingsprogramma's en de collegebesluiten. En wat te denken van de willekeur bij het gebruik van de termen 'geheim' en 'vertrouwelijk' daar waar het gaat om discutabele raadsbesluiten.
Recht door zee is ook niet de richting die is gekozen bij de zoektocht naar een nieuwe locatie voor de raadsvergaderingen. Heel sneaky probeert men de belastingbetaler in de maling te nemen. Niet de beste oplossing, niet de meest betaalbare oplossing maar een oplossing op basis van politieke slimmigheid zoals kruisjes in plaats van bedragen, emotie en belangrijk gevonden worden. Politieke willekeur is wereldwijd geaccepteerd. Maar wij zijn en blijven Noordwijk. Met van oudsher nuchtere bewoners. Waar 'recht door zee' toch in ere gehouden zou moeten worden.