Het zweet breekt mij uit

In minimale kleding zak ik neer op mijn bureaustoeltje. Het niet meer weg te denken fles zuiver Noordwijks kraanwater binnen handbereik. Mijn twee wijsvingers bewegen zich traag over de toetsen. De ongeduldige trekjes die mij zo kenmerken, zijn voor even in de ruststand geplaatst. Ik overdenk dat het wonen in Noordwijk een geschenk is. Omdat zon, zee en strand naast al die andere recreatiemogelijkheden, mij zo lief zijn. Maar nu even niet. Net als veel klagers snak ik ook naar een weekje heerlijk verfrissende regen. Waarbij ik me heimelijk afvraag of de weer in groten getale aanwezige oosterburen, dan ook weer gehuld zullen gaan in de gele regenkleding die in de jaren zestig voor hen zo kenmerkend was.

Terwijl ik mij het zweet van het voorhoofd veeg vraag ik mij ook af wat onze lokale politici nu bezighoudt. Zou Dick de dakgoot aan het schilderen zijn en Theo de geraniums van water voorzien? Ligt Taetske heerlijk in de achtertuin of dartelt ze over de golfbaan? Het zijn vragen waarbij de antwoorden nauwelijks interessant zijn. Wel interessant werd deze week opnieuw de op handen zijnde fusie. Want de vertegenwoordigers van Noordwijk aan zee, Noordwijk Binnen, Noordwijkerhout en De Zilk hadden de schone taak om te adviseren over de keuze van een tijdelijke raadzaal. Want de uit 27 leden bestaande gemeenteraad van Noordwijk 2019 kan niet worden geherbergd in een van de bestaande raadzalen. In alle wijsheid moet er nu snel een alternatief worden bedacht.

Voor 3 jaar zou er een tijdelijke, zeer goed bereikbare en vooral ook centraal gelegen oplossing moeten worden gevonden. Een tijdelijke raadzaal waar 6 persmuskieten en 75 toeschouwers het theateroptreden van de 27 raadsleden optimaal moeten kunnen volgen. De schrik sloeg mij om het hart toen ik tevens las dat er niet minder dan 6 wethouders een zetel op het pluche krijgen aangeboden. De fles bracht opnieuw redding, mijn bonkend hart kwam even tot rust. 6 wethouders met 6 wethouderssalarissen. Volgens mij totaal overbodige luxe. Lijkt eerder op werkverschaffing dan nuttige en praktijkgerichte bestuursvorming. Het zweet brak mij opnieuw uit. De bodem van de fles kwam in zicht. Maar het zou nog veel erger worden.
Want het voorstel werd serieus gedaan om letterlijk op de grens van Noord-Holland, in het parochiehuis van kerkdorp De Zilk, de raadsvergaderingen te gaan houden. De voorzitter van de werkgroep, bij nader inzien een inwoner van, jawel, De Zilk, durfde het met hand en tand te verdedigen. Pffff… het zweet breekt me opnieuw uit. Er was een Noordwijker die zorgcentrum Sint Jeroen ook wel geschikt achtte. Wat een angstbeeld! Het Noordwijk 2019! Met 27 chauvinistische gemeenteraadsleden en 6 even chauvinistische wethouders. Die niet schromen zichzelf en daarbij de door hen bejubelde stralende sterren voor schut te zetten. Politiek! Verkiezingen! Pff. Het zweet breekt mij uit. Ik snak naar de verfrissende regen.