Nico

Even wat feiten. Je kop komt wekelijks op Tv omdat je vrienden bij de VARA zitten. Je schrijft een soort verslag van de uitzending, je leest dit voor op een zangerige herkenbare toon. Ineens heet je ook dichter te zijn. Daardoor heb je de volledige steun van de zwaar overbetaalde presentator. Daarnaast geven 'de vrienden' je ook nog ruimte voor een column in de van oorsprong meest Roomse Krant voor de Werkende klasse in Nederland die zich in de jaren zestig vooral ging richten op 'de hoger opgeleide lezer'. Je bent columnist en nog wel in een krant waar de hoofdredacteur is afgestudeerd in Ruslandkunde. Geloof het of niet, dit is zo.

Als zo iemand ben je in Nederland een autoriteit. Want je geniet populariteit via de onvolprezen beeldbuis en via de elitekrant. Dat geeft status. Een status waarbij je het recht hebt om je mening over alle zaken te ventileren.
Dan roep je bij herhaling dat je heel veel verstand hebt van muziek want je bespeelt een snaarinstrument. En dat doe je gewoon ook op tv, waarbij je spelend op dit snaarinstrument de wereld om je heen tot wanhoop brengt. En je toehoorders met een zangstem die lijkt op een pruttelende Kaptein Mobylette uit de jaren zestig met regelmaat ineen laat krimpen van ellende.
De steun van 'de vrienden' en met nadruk van de floormanager met een bord met daarop in grote letters het woord 'applaus' garanderen vooral de steun van het publiek wat in beeld wil komen.

Daarnaast heb je natuurlijk ook verstand van sport en sporters in het algemeen. En nog meer van de organisaties die rondom grote sportbonden noodzakelijk zijn. Dus ventileer je zeker een eigen mening oven wat we nu al noemen: 'de zaak Yuri'. Die in de herkansing richting Olympisch Goud zich niet als topsporter wist te gedragen. Je bagatelliseert in een geschrift het gebruik van drugs en alcoholen en afspraken, je kleineert bestuurders en coaches, je lacht termen als groepsbelang en teamproces weg. En natuurlijk doe je heel populistisch mee in de strijd die zich ontwikkelt op de sociale media. Waar de diverse meningen nog veel ongenuanceerder worden gepubliceerd en de waarheid met groot gemak geweld wordt aangedaan. Emotionele Nederlanders verplaatsen zich in de persoon van Yuri. Die zelf vind dat hem enorm onrecht is aangedaan. Zich geen zondaar maar slachtoffer vindt. Vooral vrouwen laten zich via Facebook uit over de kwestie en vinden dat Nederland achter Yuri moet gaan staan. Allemaal het gevolg van 'een mening van de columnist Nico Dijkshoorn'.

En ik? Heb ik hierover een mening? Jawel, natuurlijk wel. Het is goed dat er in Nederland alles gezegd en geschreven mag worden. Goed dat er columnisten zijn. Heel goed dat mensen door columns te lezen aan het nadenken worden gezet. Met welke autoriteit je dat doet zal mij een zorg zijn. Zoals ook de pruttelende Kaptein Mobylettes en pijnlijke gedichten mij niet tot wanhoop weten te brengen.