Binnenstebuiten met Boomkikker

Onlangs viel mailtje in mijn virtuele brievenbus: "Wil je meewerken aan het KRO-NCRV programma Binnenstebuiten?" Samen aan een programma werken met collega boswachter Marieke? "Ja, graag!"

Voor een filmploeg het duin in wandelt, wordt er eerst een locatiebezoek gebracht. Kennis van het gebied en kennis van televisie maken worden samengevoegd tot een mooi verhaal. Hollands Duin zit zo vol mooie verhalen dat al gauw werd gezucht. Hoe moeten we kiezen uit zoveel mogelijkheden? Zoveel leuke dingen om te doen. Zoveel bijzondere natuur om te laten zien. 

Uiteindelijk werd een gedegen plan gesmeed. Tevreden reed ik naar huis. Plots begon er iets bij me te knagen. We liepen daarstraks dwars door het leefgebied van boomkikkers. Boomkikkers! Hoe mooi wil je een Nederlandse kikker hebben. Een kikker die beweegt alsof hij gemaakt is van toverchocolade uit de Harry Potter-films, maar dan ingepakt in het mooiste groen in de Nederlandse natuur. Geaccentueerd met een prachtige zwarte oogstreep, waarin een prachtige ambergeel oog fonkelt. Dat kun je de kijkers toch niet onthouden!

De dag van de opname brak aan. En ik wilde een boomkikker vinden. Dus een uur voordat de filmploeg en boswachter Marieke zouden komen, struinde ik de kansrijke duindoorn randjes af op zoek naar een boomkikker. De zon brandde op mijn rug en de kikkers lieten zich niet zien. Te warm? De tijd begon te dringen. Telefoontje. Marieke: "Waar blijf je? We staan klaar!"

Het eerste opnamen zouden gaan over het duin, duindoornbessen en parnassia. Marieke voerde het woord op haar eigen aanstekelijk enthousiaste wijze. Af en toe had ik gelegenheid om even weg te lopen en te zoeken naar de boomkikkers. Maar de eigenwijze groene pareltjes lieten zich niet zien.

Na het avondmaal, wilden we ook opnamen maken van vliegende vleermuizen. Ik zou Marieke ontvangen in de Vleermuisbunker en vertellen over de excursies die onze vrijwilligers daar in de zomermaanden geven en over de bijzondere vleermuizen die hier hun winterslaap houden en op dit moment voor de ingang paarvluchten uitvoeren. 

Als eerste gingen we de excursie-ingang binnen, een aparte ingang zodat we de vleermuizen zo min mogelijk last bezorgen. Zaklampen aan en het duister in. Net binnengestapt sprong er een diertje weg. Nu zitten er wel vaker muizen, kikkers en padden in de bunker. Lekker koel. Er zijn voldoende kleine gaten en spleten om binnen te komen. Naar buiten is lastiger voor de dieren. Ik ging op mijn knieën en probeerde de kleine springer te vangen. Ik scheen met de zaklamp en zag een kikker. Een boomkikker?… Ja, écht daar was ie dan: de boomkikker!

Ik kreeg het diertje te pakken en gaf het aan Marieke om hem vrij te laten. Eerst zat hij nog onder het zand en gruis en was zijn prachtig groen huidje nauwelijks te zien. Maar toen hij de vrijheid kreeg, hadden Marieke haar beschermende handen het meeste gruis weggeveegd en kon hij zijn kleurrijk leven in Hollands Duin weer tegemoet springen. En dat onder het toeziend oog van heel veel Nederlandse televisiekijkers.

Benieuwd naar de uitzending: Woensdag 28 september is dé uitzenddag en natuurlijk iedere werkdag is BinnensteBuiten te zien om 18.50 uur op NPO2 en op zaterdag met een weekendspecial om 17.10 uur ook op NPO2.

Wilt u niet wachten op de volgende column? Op www.staatsbosbeheerzuidholland.wordpress.com kunt u de avonturen van de boswachters meebeleven. 
Boswachter Mark Kras is te volgen op twitter: @boswachtermark