Vroeger kon het ook stormen

Met enige regelmaat worden we op het ogenblik geconfronteerd met heftige stormen. Dit zou het gevolg zijn van het warmer worden van ons klimaat. Maar vroeger kwamen ze ook voor zij het misschien wat minder vaak. Zo kunnen verschillenden van ons zich nog goed de februariramp uit 1953 herinneren, maar daarvoor kon het ook nog eens goed raak zijn. 

Zo trof ik onlangs in het Leidsch Dagblad van 2 oktober 1911 een uitgebreid verslag aan van een storm, die vlak daarvoor behoorlijk in Noordwijk had huisgehouden. Zo wandelden enkele journalisten na de storm door Noordwijk en gaven daarvan het volgende verslag: 

‘’t Was gisteren niet bepaald een aangename wandeling, die we door de beide Noordwijken maakten om eens in oogenschouw te nemen, wat de storm had aangericht. Vooral te Noordwijk aan Zee aan den boulevard - aan den strandreep zeggen we hier - was het nog ontzettend ruw en ‘t fijne zand striemde tegen het gelaat. Van de honderden dakpannen, die afgerukt, van de brokken zink en lood, van de daken en goten afgescheurd, van de brokken hout, die van de huizen losgeraakt zijn, zullen we maar niets zeggen: dat zijn betrekkelijk kleinigheden. Tientallen groote en kleine ruiten van villa’s en hotels zijn gewoon ingedrukt. Overal ziet men met planken dichtgetimmerde ramen. Hotel Van Ruiten heeft het moeten ontgelden. Planken, die van strandtenten afkomstig zijn, kwamen tegen de veranda gevlogen en vernielden een aantal ruiten; aan de noordzijde werd een raam met kozijn en al naar binnen gedrukt. Door het spoedig met stevige baddings te stutten voorkwam men, dat het geheel naar binnen tuimelde. De groote tent, waarin ‘s zomers vele toeschouwers plaats kunnen nemen om naar het spel op de tennisbaan van Huis ter Duin te kijken, is gewoon achterover op den rug gelegd. Men ziet de onderzijde van den plankenvloer. De mooie, in ouden stijl opgetrokken villa van den kunstschilder Klein Diepold is vreeselijk gehavend. Gelukkig was de wind kant, zoals men het zegt. Daardoor liep de zee niet buitengewoon hoog en er is dus weinig duin weggeslagen. Het heeft niet noemenswaard gevloeid. Wel zijn eenige strandtrappen beschadigd. Ook heeft men eenige strandtenten te midden van den fellen storm moeten afbreken om te voorkomen, dat ze wegspoelden. Kleinigheden, vergeleken met de verwoestingen, die aangericht zouden zijn als de wind recht op de kust had gestaan. De kiosk van A. Dorsmans Boekhandel is geheel in elkaar gewaaid. In Noordwijk Binnen zijn ook pannen en zinkplaten van de daken geslingerd. Vooral van het Raadhuis en van het gebouw der Spaarbank zijn grote lappen zink afgescheurd. In de mooie bosschen van Huize Offem en Calorama zijn niet minder dan 20 reuzen van boomen afgeknapt of met wortel en al uitgerukt. Bij het hek van Offem hebben drie neervallende boomen den muur op twee plaatsen totaal vernield. In den Zwanensteeg zijn twee dikke boomen halverwege afgeknapt en hebben een muur vernield. Op den Gooweg (Everwijntuin zegt men hier) is een zware boom met al zijn wortels uit den grond gerukt. In zijn val heeft de boom een stuk van den weg meegesleurd, waardoor een gat ontstond van 4 meter lang, 1,5 meter breed en ruim 1,5 meter diep. Tot zover dit droevige relaas. 

Hierboven nog een oude opname van hotel Van Ruiten, dat in het begin van dit verslag is genoemd. In 1943 werd dit hotel op last van de Duitsers afgebroken. Thans ligt hier een parkeerterrein.