Aanscherpend beleid
Column Binder BinderDeze week verscheen er op de gemeentelijke website, onder het kopje ’nieuws’, dat onze gemeente veiliger en weerbaarder wordt door het aanscherpen van beleid. Vol trots wordt aangekondigd dat dit gebeurt om te voorkomen dat de gemeente zaken doet met partijen die foute bedoelingen hebben. Bij het gegeven ‘zaken doen‘ werd ik direct al onrustig. Want hetgeen ambtenaren verstaan onder zaken doen heeft in mijn ervaring nauwelijks iets te maken met een aanpak op zakelijke basis. Zaken doen moet men in mijn ervaring overlaten aan zakenmensen, aan ondernemers.
Verder lezend begreep ik dat het allemaal vooral zou gaan om witwassen tegen te gaan.
In de praktijk zal het aanscherpen van beleid slechts resulteren in het vooral voor ondernemers moeilijker maken. Omdat ambtenaren veel tijd nodig hebben om een vergunningaanvraag te toetsen op de wettelijke voorwaarden, werd in de praktijk soms een tijdelijke vergunning afgegeven. Gebaseerd op de menselijke maat en met het oog voor ‘service aan de inwoners’. Dat laatste onder druk van het hoogste orgaan in onze gemeente, de gemeenteraad. We hebben het allemaal voorbij zien komen. De discussies hierover, de triomfantelijke publicaties en de behaalde successen. Onderzoeken wezen echter uit dat, wat in de praktijk van alle dag al bij heel veel inwoners bekend was, de waardering van de inwoners voor de publieke service vanuit ons gemeentehuis ver achter bleef bij de gestelde doelen.
Op de website lezen we nu: ‘De aanpassing van het beleid houdt ook in dat de gemeente nu zelf de zakelijke omgeving van een aanvrager mag screenen via justitie en belastingdienst’.
Het blijkt dat naast bijvoorbeeld een financier zelfs de partner van de aanvrager aan een nauwgezet onderzoek mag worden onderworpen.
Er zullen ongetwijfeld redenen zijn die aanleiding hebben gegeven voor dit initiatief om het ondernemers weer eens lastiger te maken. En ook wil ik best geloven dat er initiatieven zijn waaraan ‘een luchtje’ kleeft. En ook ik ben voorstander van het bestrijden van criminele initiatieven. Maar ik ben ook ervaringsdeskundige op het gebied van ernstige misdragingen van ambtenaren en bestuurders ( lees voormalig wethouders) op het gebied van het bestrijden van ondermijning. Waarbij toen ook al het RIEC, wat staat voor Regionaal Informatie en Expertise Centrum, werd ingeschakeld. Sta je eenmaal te boek in hun archief dan heeft dat behoorlijk wat consequenties.
En daar schuilt ook in dit geval mijn angst. De vrees dat hardwerkende ondernemers het kind van de rekening zullen zijn. Dat de goede onder de kwade zullen moeten lijden. Het gevolg dat er niet meer met de menselijke maat zal worden gemeten. Dat de regeltjes belangrijker worden dan het resultaat. Een stap terug in de tijd, als je het mij vraagt. Of ben ik nu te wantrouwend en te pessimistisch? Zoals al gezegd, recente ervaringen zijn daar dan de aanleiding toe.