Kas zonder glas
Ruim 25 jaar geleden werd de eerste grootschalige aanval op de Bollenstreek afgeslagen. De provincie had snode plannen om haar vol te bouwen. Met vereende krachten van diverse partijen uit de regio werd het Pact van Teylingen opgesteld en aangenomen. Bijna vergeten is het zoenoffer dat de bollenwereld bracht, door Lentevreugd, bij Wassenaar, als bollenland op te offeren.
Na diverse tussenpacten en instelling van de GOM is er niet veel veranderd. De gronden zijn weliswaar in hun gebruik beschermd, maar toch werd de financiering van die GOM steeds moeilijker. Omdat de compensabele grond snel op was, moest er maar een meterprijs komen om toch te mogen bouwen. Die, veelal villa’s, zijn menigeen een doorn in het oog. De provincie had ingezet op 600 stuks, de grond ervoor is er niet, alleen maar bollenland. Theo Nulkes zei het vroeger al eens: “grond jongt niet”.
Zo wordt nu de aanval op bollengrond weer verhevigd. Er komt een nieuw onderzoek. Nu worden er, net als bij de boeren, veel meer instanties bijgehaald. Ook de doelstelling wordt verbreed. Naast bollen en sierteelt, wordt het nu ook natuur, landschap en recreatie. Dan halen we er ook klimaat, water en stikstof maar bij. Die bijna anderhalf miljoen toeristen naar Keukenhof doen ook mee! Wat moet de kweker er nu mee aan? Grootschalige bollenjongens zijn er nog steeds en slokken de kleintjes op. Ondanks de bijna 180.000 euro per ha, wat de grond nu doet, gaan ze soms uit van anderhalve teelt per jaar. Dat kan nergens anders in Nederland. Ze doen het met dahlia’s, gladiolen, peen en nu ook met lelies.
Nu mijn punt: omdat besluitvorming en de uitwerking ervan zo lang duren, blijven b.v. oude kassen maar staan. Her voorbeeld is 'de kas zonder glas', aan de noordkant van Noordwijkerhout. Ik tel al dertig jaren!
Aad van Ruiten