Leontine van der Klugt
Behalve koffie en oesters lust ik alles. Tenminste, dat denk ik want er zijn gerechten die ik nog nooit heb uitgeprobeerd. Wel zijn er dingen die ik uit principe niet eet: lamsvlees bijvoorbeeld. Of hond. Gelukkig zit dat laatste niet in onze cultuur. Soms kook ik wel eens iets wat ik graag lust maar liever onherkenbaar op mijn bord zie liggen. Gamba's om maar iets te noemen. Al die poten en ogen; ik gruwel ervan. Maar ik vind ze wel heul lekker! Dus verman ik mijzelf, pak ‘m dapper vast, breek het beest in twee en schuif de ledematen en andere lichaamsdelen met een vies gezicht van mijn bord. Wanneer onze menukaart, in het kader van duurzaamheid, wordt uitgebreid met ‘dingen die de boer niet kent' dan vind ik dat prima. Volgens zeggen is een sprinkhaan ‘best te hachelen' en wat maakt mij het uit wanneer er graankevers in de pannenkoekmix vermengd zijn. Zolang ik maar niets zie wriemelen op mijn bord en op een pannenkoek met ogen zit ik ook niet te wachten. De plaatselijke pizzeria kan de menukaart uitbreiden met een ‘Pizza Wriemelari', met plakjes sprinkhaan, Buffalo wormpjes, bijen, mieren op een bodem van graankevers. Dan weet ik nu al wat ik ga bestellen: Gewoon weer met mozzarella. Want insecten eten… ik moet er nog even aan wennen.