Adieu
Mijn vader riep dat als hij wegging. Eigenlijk riep hij aju, hij sprak geen Frans. Niemand zegt het meer. Het hoort bij alles wat er met zijn generatie is voorbijgegaan. En dat is veel: de kolenboer, de ziekenfondsbode, de aanspreker, de venters van melk of brood of groente, de voddenman, de schillenboer, de scharensliep,
de ijscoman in de zomer, de zandstrooiwagen in de winter, Jan Roos die vanuit Groningen overal waar de trein hem binnen het uur bracht zingend en mensend de ronde deed, de straatveger, de putjesschepper, de postbode-met-pet die twee keer per dag langskwam, al die mensen die de straten in zelfs de meest afgelegen buitenwijken bevolkten en levendig maakten. Voorbij. Is dat erg? Hun diensten zijn overbodig geworden of ergens anders beschikbaar. Maar het is zo stil geworden op straat. Er is geen gezicht te zien bij wat je digitaal regelt of aan de zelfscankassa afrekent. De menselijke maat is weg. Het praatje met de melkboer. Iemand van de verzekering of de gemeente die gewoon de telefoon opneemt. In Noordwijkerhout staat het gemeentehuis enkel als een nutteloos relict uit het verleden. Zoals de lege puien langs de Dorpsstraat ons alleen nog maar vertellen wat er vroeger was. En afgelopen zaterdag sloot óók nog eens de boekhandel. Het is waar, elders liggen tussen tabak en tijdschriften ook boeken te koop. Op Internet is alles te bestellen. Maar ik kan nooit meer aan Joost vragen wat hij me zou aanraden. De recensies op Bol.com zijn vaak verzonnen door de schrijver zelf en tabaksverkopers komen niet verder dan ‘lees het kaft'. Dit jaar kon ik in de uitverkoop mijn kerstboeken-voor-heel-de-familie nog inslaan en fraai door Janneke laten inpakken. Maar wie doet dat volgend jaar? De kolenboer die tot ergernis van mijn moeder een spoor van gruis door de gang trok mist niemand. De melkboer had de hinderlijke gewoonte z'n duim in de melkkan te steken, en de aanspreker met z'n tressen en gedragen stem maakte me alleen maar aan het schrikken. Maar van een dichte boekhandel word het nog stiller dan het al was. En ik fluister een groet van voorbij. Merci - en adieu…
egbertvanderweide