Even voorstellen: Munther
Als we aankomen, staat Munther al te wachten. Een vriendelijk, warm gezicht begroet ons hartelijk en laat ons binnen in zijn mooie kapperszaak Tresor aan de Bomstraat in Noordwijk aan Zee.
Door Mariël Klein
Gelijk maar “met de deur in huis” vraag ik hem hoe ik zijn naam nou precies uitspreek? Hij doet het een paar keer voor. Het houdt het midden tussen “Munder” en hoe de Engelsen de “th” uitspreken”. Al doet het me wat Duits voor, het is een echte Arabische naam.
De zaak is op maandag gesloten en dat geeft ons de gelegenheid - om nu in coronatijd - op gepaste afstand het gesprek te voeren. En dat gaat prima.
Munther vertelt dat hij uit Bagdad - de hoofdstad van Iraq - komt. In 2013 (Munther is dan 38 jaar) moet hij dat land om politieke redenen verlaten. Op mijn vraag of hij kan antwoorden waarom, vertelt hij open: “Ik ben daar beveiliger voor het Amerikaanse leger dat vanwege de oorlog in Iraq gelegerd is”. Hij laat verlegen een foto van hemzelf en een drietal bewapende Amerikaanse soldaten zien. “Overdag beveilig ik de Amerikanen en na mijn werktijd rond 16.00 uur kleed ik me om en ga ik naar mijn kapperszaak”. De omgeving kent hem niet anders dan “Munther de kapper”. Als de oorlog officieel ten einde is, kan hij niet langer blijven. “Het is lastig met de regering dan”. Veel verder weidt hij er niet over uit.
“Wil je gelijk naar Nederland”, vraag ik? En ken je Nederland dan al? Munther kent Nederland zeker! Van de generatie succesvolle voetballers als Van Basten, Bergkamp en Van Persie. Maar nee hij komt niet rechtstreeks, hij legt een heel traject af via Griekenland, Italië en Zweden. Uiteindelijk belandt hij via de Proces Opvang in Ter Apel in het AZC in Dronten. Daar verblijft hij ruim vier maanden.
Via een medestatushouder maakt hij kennis met Noordwijk. Hij gaat er kijken en is gelijk verknocht aan de zee. Het fenomeen zee kent hij tot dan toe niet. Hij geeft aan graag naar Noordwijk te gaan, als dat kan. En zo geschiedt: Munther is dolblij als hij een appartement in de badplaats aangeboden krijgt. Noordwijk is nu “zijn thuis”. Hij is trots dat hij na 2 jaar werken in een kapperszaak in Den Haag en veel sparen (en een beetje hulp vanuit zijn familie) in 2017 zijn eigen kapperswinkel in Noordwijk kan openen. En trots kan hij daarop zijn!
“Waar loop je in Nederland tegen aan”? Een vraag die mij persoonlijk interesseert. Munther zoekt naar de juiste woorden. “Ik kom uit een hele andere cultuur” begint hij. “Ik ben geboren met oorlog en het is nooit anders geweest”. Op straat zag ik de dode mensen liggen. Er was altijd geluid van bombardementen. Dat maakt dat je anders gaat denken. De mensen hier zijn aardig en vriendelijk tegen me. Ze lachen en zijn erg behulpzaam. Ze tonen respect voor me. Hier in Nederland is het veilig”.
Dat is ook het antwoord op mijn vraag wat wij van hem kunnen leren: “Ik voel me veilig er is geen oorlog er is hier van alles”. Ik voel daarin zijn dankbaarheid.
“En wat vind je positief?” Het hebben van 'regels' beschouwt Munther als positief. “Dan is het duidelijk en het geeft veiligheid”. Zo heb ik er zelf nooit tegen aan gekeken…
Als ik vraag welke tip hij aan aspirant statushouders wil geven om zich hier snel thuis te voelen, antwoord hij bijna verhit: “Het is goed om je eigen regels en gedachten over waar je vandaan komt, los te laten”. “Je komt zelf naar dit land, dat word je niet gevraagd”. “Wees blij en dankbaar en heb respect voor alles wat je hier krijgt”.
Dan kom ik op de rol die VluchtelingenWerk in Noordwijk voor hem heeft gespeeld. “Heel blij ben ik met hen!” Ik ben goed door hen geholpen”. “Je loopt vanwege de taal tegen veel zaken aan”. “Fijn dat er dan medewerkers én vrijwilligers zijn die je daarbij helpen”. “Als er nog vragen zijn kan ik altijd terecht”, “iedereen is heel geduldig met uitleggen”. Hij laat verschillende keren de naam van Ali vallen die zelf als vluchteling naar Nederland komt en een van de maatschappelijke begeleiders VluchtelingenWerk in Noordwijk is.
Over mijn laatste vraag, “wat zou jij nog willen vertellen aan de lezers?”, hoeft hij niet lang na te denken: “Dank je wel aan iedereen in Nederland, iedereen die ons wil helpen en alle mogelijkheden die wij krijgen”. Hartverwarmend!
Bij het weggaan wensen we Munther veel succes. Want meerdere malen tijdens het gesprek geeft hij aan te hopen dat hij zijn zaak vanwege de corona kan openhouden. Muther volgt de maatregelen van het ministerie via de online platforms, zodat hij zich ook strikt aan de regels kan houden.