Verkoop watertoren is een gebed zonder eind
eindeloos n De Noordwijkse watertoren is een dominant gebouw in de skyline vanuit Noordwijk binnen. Een mooi gebouw kan het niet worden genoemd maar het is inmiddels wel karakteristiek.
De watertoren is niet meer als zodanig in gebruik. Maar wordt gezien als een monument. Om op de kosten van onderhoud van dit monument te besparen heeft de gemeente in 2001 een openbare ideeënoproep in wedstrijdvorm uitgeschreven. Met als doel een herbestemming van het perceel inclusief deze watertoren. Er werd een winnaar uitgeroepen die, zoals hijzelf zei, de droom had zelf ooit in de watertoren te gaan wonen. Hem werd door het toenmalige college met veel publiciteit een overeenkomst werd aangeboden.
Op 14 april 2003 werd de koopovereenkomst gesloten met de afspraak dat de juridische levering plaats zou vinden nadat er een onherroepelijke vergunning was verleend. Op 8 mei 2003 werden de sleutels door de gemeente aan de potentiële koper overhandigd.
Deze wilde zich dus op termijn, in een in de toren te realiseren woonunit, vestigen. Dat stuitte op bezwaren van enige omwonenden die hun recht haalden bij de rechtbank van ’s Gravenhage. Het werd dus een juridisch steekspel. Toen aanleiding voor de koper om de gemeente te verzoeken de verleende vergunning maar weer in te trekken.
Getouwtrek
Inmiddels duurt het getouwtrek rondom de vergunningverlening dus al vele jaren. En de prijswinnaar van toen lijkt de verliezer van nu te zijn. Toch heeft hij kennelijk de droom om in de watertoren te wonen nog steeds niet opgegeven. Want recentelijk deed hij het verzoek om een juridische levering. Waardoor hij gerechtigd zou zijn om het noodzakelijke en niet vergunningplichtige onderhoud te plegen. Het college is daar inmiddels mee akkoord. De bezwaarmakende omwonenden reageerden direct en spraken hun ongerustheid uit over de mogelijke consequenties voor hen. Zij vreesden te maken te krijgen met een voldongen feit en verzochten het collegebesluit weer terug te draaien.
Het college blijkt niet van zins dit te doen en stelt dat van een voldongen feit beslist geen sprake is.