Export
Het is geen geheim dat een groot deel van onze bollen naar het buitenland gaan. Om daar in tuintjes geplant, of in kassen in bloei getrokken te worden. In de Greenity verscheen vorige week een artikel van Henk Westerhof, voorzitter van de exporteursvereniging Anthos, waarin hij zich zorgen maakt over de veel te geringe stijging van die export. Het ligt al jaren rond de 400 miljoen. Winstmarges, als die er al zijn, zijn flinterdun. Hij somde nogal wat mogelijke oorzaken op. Willen de consumenten nog wel op hun knietjes bolletjes planten, is de kwaliteit wel goed genoeg, misschien te weinig reclame, meer reizigers nodig, te kort verkoopseizoen, teveel bollen, kortom vragen te over.
Bij CNB in Lisse heeft Onno Immink een kleine update over de handel gegeven. Wat nu vooral opvalt is de grote onzekerheid tengevolge van de coronacrisis. Allereerst het debacle met de lelies die voor China bestemd waren: geen afname. Dan de vele tulpen die eind maart, noodgedwongen gekiept werden. De bestellingen voor het nieuwe broeiseizoen zijn mondjesmaat. De grote retailers die in Europa tulpen verkopen, bieden voor de komende winter een heel mager prijsje. Je kunt het er, als broeier, niet voor doen, maar toch! Bollen voor de parken wereldwijd, lopen niet hard. Gaan die parken volgend jaar wel open? Voor landscaping wordt pas heel laat besteld. De gemeenten zijn nog op vakantie of on-hold vanwege corona.
Volgens Onno zijn er dikke hyacinten genoeg, nu de Russen nog. Bij de tetjes lijken vraag en aanbod aardig in evenwicht. Crocussen moet je met een kaarsje zoeken. Lichtpuntje is dat de particuliere orders uit Amerika goed binnenkomen. De handelaar merkte voorts op dat dat sommige soorten die jarenlang in de goot lagen, opeens niet meer te vinden zijn: Dynastie en Barcelona.
Ook voor de kwekers ongemeen spannende tijden; volgend jaar Pasen weten we het allemaal, hopelijk het post-corona tijdperk!
Aad van Ruiten