Op 6 juni verscheen een boek van het levensverhaal van het Javaanse vrouwtje van Noordwijkerhout. | Foto: PR
Op 6 juni verscheen een boek van het levensverhaal van het Javaanse vrouwtje van Noordwijkerhout. | Foto: PR Foto:

Opnieuw oorlog voor het Javaanse vrouwtje

boek n Wie is dat vrouwtje toch? Een gewoon blank vrouwtje, maar van Javaanse afkomst. Sinds 1965 woont ze met haar gezin in ons dorp. Ondertussen oud en een beetje gebogen.

Iedereen kent haar. Iedereen heeft haar wel eens langs zien schuifelen met haar dikke jas en bontlaarsjes, zoekende ogen van links naar rechts. De mensen die haar kennen, groeten vriendelijk en maken een praatje. De mensen die haar niet kennen, groeten ook vriendelijk, maar raken in gepeins over dit mysterieuze mensje.


Wat zoekt ze eigenlijk? Wie kent haar nu echt? Wie weet er dat, terwijl 75 jaar geleden Noordwijkerhout vrede en vrijheid vierde, dat zij als klein blank meisje op dezelfde manier door de straten zwierf. In vijandelijk gebied op Java, op de vlucht voor Indonesische moordenaars die jacht op haar maakten. Wie zou ook maar kunnen vermoeden dat dit lieve, oude mensje vijfenzeventig jaar geleden, nadat haar moeder was vermoord, voor haar broertje en zusje moest zorgen? In oorlogsgebied te vergelijken met Aleppo of Jemen. Het broertje redde het, haar zusje stierf in haar armen, net als haar moeder enkele maanden daarvoor. Zij zoekt nu nog naar een veilige slaapplaats voor vannacht.

Deze Noordwijkerhoutse is wéér in oorlog. Quasi blij roept ze dat ze de Mèrdèka-schreeuwende Pemuda’s met hun afschuwelijke bamboesperen mist. Wat een heerlijk veilig gevoel… ‘corona? Is dat alles?’ Ze neemt voor lief dat haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen alleen maar op de stoep met haar kunnen praten. Ze houdt zich groot… heeft ze altijd gedaan! Daarom leeft ze nog. Maar van binnen doet het pijn! Van binnen huilt ze dikke tranen.


Zaterdag 6 juni wachtte haar een verrassing. Zaterdag kreeg zij het langverwachte levensboek van haar en haar grote liefde uitgereikt. Sinds die dag kunnen haar dorpsgenoten lezen welk bijzonder mens zij in hun midden hebben. Een mens dat eigenlijk al zes levens heeft geleefd voordat ze naar Noordwijkerhout kwam. Naar eigen zeggen haar paradijs op aard’, al die lieve mensen die zo goed voor haar zijn.


Het boek over haar leven draagt de titel ‘Tussen twee Vuren’, met als ondertitel ‘Brandend zand, verloren landen en Indische levens vol gevaar.’ ISBN: 978-90-9033237-6

Het boek ligt nog niet in de winkels, maar is te verkrijgen middels een email aan Opapoea@gmail.nl


ingezonden

'Veel afval naast containers'

Noordwijkerhout n Van Peter Niessen ontving de redactie onderstaande mail:

'Met behulp van informatiebordjes wil het college voorkomen dat mensen hun afval naast de ondergrondse containers plaatsen (Noordwijkerhouts weekblad 26 mei). De capaciteit van de verschillende inzamellocaties is onvoldoende om het gescheiden aangeboden afval te verwerken. De meest voor de hand liggende oplossing is het verhogen van de capaciteit: door vaker te legen of meer containers te plaatsen. Maar in plaats daarvan denkt het college het probleem op te lossen door te verwijzen (in het Nederlands en het Engels. Is aanvulling met informatie in het Duits, Frans en Pools Misschien nog een idee?) naar de mogelijkheid het afval naar de milieustraat te brengen. Nu is die milieustraat helemaal aan de andere kant van het dorp en bovendien gesloten op de momenten waarop de containers het vaakst vol worden aangetroffen: op zon- en feestdagen. Het laat zich raden wat er gaat gebeuren nadat een goedwillende milieubewuste burger teleurgesteld constateert dat de containers waar hij zo graag zijn netjes gescheiden afval in wil gooien wederom vol is. Na raadpleging van het informatiebord van de gemeente en de openingstijden van de milieustraat zal hij zijn afval weer netjes mee naar huis nemen in afwachting van betere tijden. Gelooft u het? Mijn advies aan het college: bespaar je de kosten van de borden in vele talen en zorg voor adequate verwerking van het afval door de capaciteit op de afvallocaties te verhogen. Waar een wil is, is een weg.'


Kiki gaat kaal voor KIKA

vlechten n Kiki Meiland heeft haar lange haar laten afknippen voor het goede doel. De 18-jarige haalde er geld mee op voor KIKA (Kinderen Kankervrij) en doneert daarnaast haar vlechten.

De Noordwijkerhoutse kwam op het idee om haar haar te millimeteren toen ze op Instagram foto’s zag van jongens en mannen die hun haar eraf haalden omdat de kappers gesloten waren. Zij wilde dit zelf ook van haar bucketlist kunnen afstrepen. Haar drieduizend volgers op Instagram hebben de knipbeurt voor KIKA kunnen volgen.


De actie leverde € 3.000 en haar vlechten op voor het goede doel, een tevreden Kiki én trotse ouders.

Afbeelding