Crisis? What Crisis?
Kent u ze nog? Mooie lp-hoezen? Dubbel-lp’s kon je openklappen en waren vaak voorzien van songteksten. De ene hoes was nog mooier dan de andere. Op Facebook kreeg ik pas een verzoek om zo'n hoes te plaatsen, van artiesten die mijn muzieksmaak beïnvloedden. Naast de prisma van Dark Side of the Moon van Pink Floyd en het theatrale zwartwit van Stevie Nicks en Lindsey Buckingham op Rumours, was dat zonder meer Crisis? What Crisis? van Supertramp.
Op de hoes zit een man met zwembroek en zonnebril in een strandstoel onder een felgele parasol. Naast hem op het bijzettafeltje een cocktail, wat leesvoer en een radio. Zijn vrolijk gekleurde strandlaken ligt echter op grauwe stenen. De achtergrond is een aaneenschakeling van donkere fabrieksschoorstenen die hun vervuilende grijze adem de zwarte lucht in blazen. De symboliek is prachtig en treurig tegelijk. Nu zeker. En helemaal door de houding van de man in de strandstoel: onverstoorbaar en stoïcijns met zijn zonnebril op. See no evil hear no evil. Ik wil, ik zal, ik moet dat vakantiegevoel vasthouden. Crisis? Wat nou crisis! Rot op met je crisis! Ik moest aan deze hoes denken tijdens een van de persconferenties van de Minister-President. Nadat hij voor de zoveelste keer tekst en uitleg gaf over de 1,5 meter samenleving (de gebarentolk heeft inmiddels een dubbele tennisarm) begon het vragenvuur. Los van het feit of je nu voor of tegen een versoepeling van de maatregelen bent, het hele virus ziet als een samenzwering en wel of niet met handschoenen en een mondkapje over straat wil… Je mag toch veronderstellen dat journalisten zich voorbereiden. Maar een van de vragen was: ´Kunnen we nog met vakantie deze zomer?´ of iets van die strekking. Als premier zou ik bijna geneigd zijn om een Trumpiaans antwoord te geven, maar Rutte bleef netjes. Hij leek met zijn lichaamshouding te zeggen: ik kan het ook niet helpen. Misschien komt dat laatste omdat hij zich omtrent het virus laat voorlichten door een meute medici waar je achter je mondkapje u tegen zegt. Waardoor hij wellicht denkt: don’t shoot the messenger. Het lijkt me overigens geen fijn afdak om onder te schuilen, dat RIVM. Vandaag is het zus, morgen blijkt het zo. Buiten is het kurkdroog, maar ondertussen regent het al weken tabelletjes en staafdiagrammen. Dat niets zeker is, is zo klaar als een klontje. Dus vakantie lieve mensen? Rutte zei dat hij daar nog niet over heeft nagedacht. Gelooft u ‘m? Ik niet. Iemand met een 80-urige werkweek zou toch heel graag naar een zonovergoten eiland willen vliegen. Al was het maar voor even. Maar het wordt zoiets als die lp-hoes uit ’75 vrees ik. Airpods in, zonnebril op en je kop in 't zand. De fabrieken op de achtergrond als een donkere metafoor voor de honderdduizenden die getroffen zijn en het zorgpersoneel dat afstevent op een massale burn-out. Corona rules.
Caroline Spaans, redacteur