Boodschap
Het zijn moeilijke tijden, maar ook hier komen we sterker uit. Dat was een boodschap die deze week bij de Noordwijkse horecaondernemers werd afgeleverd. Als hart onder de riem na de eerste moeilijke week in de strijd tegen het wereldwijde probleem corona.
Er is in die week heel wat voorbijgekomen. Onder andere het feit dat wij Nederlanders nauwelijks wilden geloven dat wij, ieder voor zich, slachtoffer kunnen worden. Ik ga het niet hebben over het zinloos hamsteren van wc-papier, de anderhalve meter, het handen schudden of handen wassen. Want ikzelf was ook een van diegenen die aanvankelijk deze griep hebben onderschat. Inmiddels heb ik me deze laatste week wel keurig aan de regels gehouden. In mijn eentje heb ik zondag vastgesteld dat de door onze burgermoeder genomen maatregelen om de toegangswegen richting het stand te blokkeren hun uitwerking niet hebben gemist. De verkeersregelaars, die door het afgelasten van de vele evenementen een werkeloze periode boven het hoofd hangt, werden hierbij ingezet. Op het strand was nauwelijks nog een wandelaar waar te nemen en op de Boulevard werd duidelijk dat de handhavers bij Parkeerbeheer in aanmerking komen voor werktijdverkorting of een UWV-uitkering.
Ook landelijk is er nauwelijks iets anders dan ‘het virus’. Alleen daar worden de geluiden met de dag pessimistischer. Opvallend genoeg blijkt er onder ons opvallend veel deskundigheid die eerder nooit was opgevallen. Op de sociale media reageren velen, ook veel plaatsgenoten, met aanwijzingen, verwijten, adviezen en voorspellingen. In de Tweede Kamer werd, wat mij betreft, een langdurig en misselijkmakend debat gehouden. Niet het landsbelang maar politieke winst en het profiteren van onverwacht veel tv-zendtijd werd, voornamelijk door de oppositie, misbruikt.
Luidruchtig en verwijtend werden er profetieën uitgeschreeuwd om snel tweespalt te veroorzaken. Een hardwerkende minister moest na deze schandalige vertoning zelfs het loodje leggen. Een compleet falende voorzitter van de Tweede Kamer zag geen kans om een en ander onder controle te houden.
Het zal u niet verbazen dat ik een vergelijking zag met ons lokale bestuur. Daar gaat ook met regelmaat het gezamenlijk belang ten onder in partijpolitiek geweld. Waar ook het vergaderschema bepaald niet in dienst staat van een fatsoenlijk politiek debat. Waar als standaard de tijdsgrens wordt overschreden. Waar in de afgelopen jaren voorzitters ook nauwelijks een stempel konden of liever gezegd durfden drukken. Maar er is hoop. Want zondag bleek dat de burgemeester kordaat optreden niet schuwt. En ik verwacht dat ze even kordaat leiding gaat geven in en rondom de raadsvergaderingen. Dorpspolitiek bedrijven op een niveau waarmee er eindelijk eens bewondering wordt geoogst. Ik hoop van harte dat we na een jaar onder leiding van Wendy kunnen vaststellen: Het waren moeilijke tijden maar we zijn er sterker uitgekomen.