Van het duin het bos in
Dit wordt een wat vreemde column. Enerzijds wordt dit namelijk een afscheid, maar anderzijds zult u mijn columns in de komende maanden niet hoeven missen. Eind vorig jaar ben ik gevraagd om aan de slag te gaan als boswachter in Den Haag. Geen kleine vraag. De afgelopen tien jaar heb ik met veel plezier en passie gewerkt in de prachtige duinen van Wassenaar, Katwijk en Noordwijk. Mooi werk met een goed team aan boswachters en mooie mensen in de omgeving om voor te werken én mee te werken. Daar neem je niet zomaar afscheid van.
Maar na tien jaar is het misschien wel eens tijd om een nieuwe uitdaging aan te gaan. En de omgeving Den Haag is zeker een mooie uitdaging. Samen met een jong team aan boswachters mag ik aan de slag in het oudste bos van Nederland: Het Haagse Bos, de mooiste plek voor demonstraties en prachtige evenementen in Nederland: het Malieveld, én bijzondere vogelrijke natuurgebieden als de Duivenvoordse polder, De Wilck en het Zaanse Rietveld.
Uitdaging genoeg dus, én ik zal de verbinding met de duinen zeker niet verliezen. Het Haagse bos en het nabijgelegen Den Haag Centraal zijn immers één van de toegangspoorten van het Nationaal Park Hollandse Duinen. Daarnaast vallen zowel de duinen als deze gebieden onder hetzelfde Staatsbosbeheerteam Stad en Duin. Dus blijf ik nauw samenwerken met mijn collega's in Noordwijk.
Misschien dat de verbinding tussen de duinen en het Haagse Bos niet direct voor de hand ligt. Maar onlangs bleek dat de weg naar het Haagse bos door een andere duinbewoner al gevonden was. Tijdens de lunch op het kantoor in Den Haag werden mijn collega's gestoord door een bijzondere gast die in de taxus hing.
Het kantoor in Den Haag ligt vlak achter het hertenverblijf aan de Koekamp. Enerzijds geklemd tussen het Malieveld en Den Haag Centraal anderzijds tussen de Utrechtse Baan en de Haagse binnenstad. Men is hier wel gewend aan de eekhoorns die over de parkeerplaats en door het struweel rennen, maar dit was een gast van een heel ander kaliber. Een gast die in 2013 al eens op ons kantoor in Noordwijk langskwam toen hij gevangen is in woon- en zorgcentrum De Hooghwaak; een boommarter.
Als de boommarter zijn plek zo gevonden heeft in het Haagse, zal ik de mijne er ook wel vinden, toch?
In de komende maanden gaan we bij Staatsbosbeheer op zoek naar een opvolger. Tot die zich aandient, zullen mijn columns hier blijven verschijnen. Over de Hollandse duinen natuurlijk. Die zullen altijd een bijzondere plaats in mijn natuurhart houden.