Separeren
Het blijft interessant om vanaf de zijlijn waar te nemen hoe de politiek zich opstelt bijvraagstukken die de gehele gemeente betreffen. Over kunstwerken van € 8000 in de Kerkstraat in Noordwijk is er geen discussie. Over het beperkt autoluw maken van de Dorpstraat in Noordwijkerhout worden ook geen overdreven woorden vuil gemaakt. Voor evenementen, toch voornamelijk te organiseren in en rond de K.W. Boulevard, gaat het ook slechts om de formele en correcte inbreng om de achterban tevreden te houden.
Met de zoektocht naar een locatie om in de nabije toekomst de raadsvergaderingen te houden werd het al andere koek. Daar werden wel degelijk veel woorden vuil gemaakt en zag ik bij enkele hevig geëmotioneerde raadsleden zelfs een traantje rollen. Of dit blijdschap, verdriet of machteloosheid symboliseerde blijft nog even de vraag.
Feit is en blijft dat het nog steeds wennen blijkt om als gemeenteraad wat breder te denken dan de diverse symbolen van de lokale achterban. Om zakelijker te zijn dan nu nog gewoon is. Zich raadslid te voelen, ook voor die inwoners die mogelijk sociaal en maatschappelijk wat verder van je verwijderd lijken of zijn.
Snappen dat de villabewoner ook een mens is met hele menselijke trekjes en behoeften die niet via het ruime inkomen kunnen worden verworven. Evenzo beseffen dat goed zijn voor de sociaal zwakkere geen daad van barmhartigheid is maar dat hier wordt voldaan aan de rechten die zijn verworven. Ik bedoel maar.
Toch blijft op dit moment bij de raadsleden toch de neiging bestaan om te separeren. Daar geven de separatisten in het college ook wel aanleiding toe. Maar Binders worden geen Zeeërs, Zilkers nooit Noordwijkerhouters. Maar het is voor mij niet moeilijk om als Binder het belang van een goed voorzieningenniveau in De Zilk op de juiste waarde te schatten. Zelfs als zijzelf vanuit die kern nog wat onwennig meedoen in Groot Noordwijk. Het moment van de fusie bepaalde in ieder geval voor mij dat we een zijn.
Wij staan op de drempel van alweer een nieuwe periode. Over zo'n 60 dagen staan we juichend en zingend op die plek op de Noordelijke gemeentegrens waar Wendy vanuit de Beemster in Noordwijk haar entree gaat maken. We begeleiden haar met de Koetillers naar de plek die is geselecteerd om dienst te doen als waardige ontvangstruimte waar de ceremonie protocolaire kan gaan plaats vinden. En onze Wendy is zeker niet van het separeren maar vooral van het verbinden, zo heb ik mij wijs laten maken door de betrouwbare politici, die nu al kennis hebben van haar kwaliteiten. Die heeft zij ontwikkeld tussen de hardwerkende boomkwekers in het Groene Hart. De noodzakelijke vervolgcursus kreeg zij in de roemruchte Beemster. Ik ben dan ook vol vertrouwen dat we als Gemeente Noordwijk door haar in een goede richting worden gedwongen en niet blijven separeren maar vooral gaan verbinden. Om met elkaar een fraaie toekomst tegemoet te gaan.