Wurft
Ik wilde het persoonlijk ervaren, sprong op de fiets en koos de weg richting K.W. Boulevard. Gemotiveerd door heftige discussie, niet alleen in buurthuizen en kroegen maar ook in heel veel huiskamers, over veiligheid bij aan beide zijden parkeren.
Ik was nog maar nauwelijks de Wurft gepasseerd of mijn naam werd geroepen door een van een zestal prossers op de voor hen vertrouwde plek.
'Het is me wat met die politiek van je' was de openingszin van zo'n echte. 'Wat is er loos', was mijn tegenvraag. 'Wat is er loos, wat is er loos! Kom op man er is van alles loos. Het college zit alleen op hun krent. De gemeenteraad maakt zich alleen druk om de bijkomende zaken. Terwijl jonge mensen die een huisje zoeken in de steek worden gelaten, het parkeerprobleem maar half wordt aangepakt, de rioolbelasting en de afvalstoffenheffing onrustbarend blijven stijgen en de fusie die alleen maar voor oorlog zorgt'.
Ik kreeg niet eens de kans om te reageren want een man met een zwarte hoed sprak geërgerd: 'ik heb van de week even op mijn tablet naar de gemeenteraad gekeken. Niet om aan te gluren en zo stroperig. Ik heb geklokt en er gaat meer dan 10% van de tijd verloren aan heen en weer geloop naar microfoons. En dan die VVD. Eerst al beletten 2 ouwe knarren de komst van jeugdig elan en dan wordt dat meissie van Immerzeel er gewoon uit gewerkt.
Ik reageerde fel. 'Kom op zeg. Natuurlijk blijven er verbeteringen mogelijk Maar goed raadslid zijn is niet eenvoudig.' De spijt die ik inmiddels kreeg van mijn excursie naar de Boulevard moet van mijn gezicht af te lezen zijn geweest. Toch probeerde ik nog wat te nuanceren en trok mijn schouders naar achteren terwijl ik zei: 'Luister, het is makkelijk praten hier vanaf Noordwijk aan zee. Maar die raadsleden doen hun stinkende best. En de fusie moet je wat meer tijd gunnen. Dat gaat echt wel goed komen'. Het hoongelach bevestigde hun vooroordelen. Wat mij direct overtuigde dat ik geen kans zou zien om de heersende publieke opinie hier eventjes te doen keren. Terwijl ik mijn hersens pijnigde hoe ik meer begrip kon kweken voor raadsleden en op zoek was naar de juiste woorden werd ik verrassend onderbroken.
De man met de zwarte hoed (hij volgt kennelijk raadsvergaderingen) nam opnieuw het woord en gooide het over een andere boeg met: 'Wat mij wel opviel is het moment waarop D66 en Lijst Salman zich zo nodig druk maakten om meer regenboog-zebrapaden. Mijn 'nou en?' hoorde hij niet eens en vervolgde: 'Als een nuchtere Lijst Salman zich samen met club D66, juist in de week dat er een nieuwe burgemeester wordt voorgesteld, niet druk maakt over belangrijke zaken maar over dit symbool van de homo-gemeenschap kan dit maar 1 ding betekenen, onze nieuwe burgemeester is gay.' Er viel even een doodse stilte. met alle aandacht voor 'mister Zwarthoed'. Zodat ik me kon onttrekken aan deze wurftroddels, heel snel op de fiets kon springen en nog juist uit kon brengen: 'Nou, doei'.