Bronsgeest
Vorige week kwam het college van de gemeente Noordwijk met een wel heel opmerkelijke mededeling: ze willen toch op Bronsgeest gaan bouwen. In de verkiezingscampagne werd de mogelijke bebouwing van Bronsgeest nog te vuur en te zwaard bestreden. Hoog gekwalificeerde bollengrond en het bloeiende aanzicht van Noordwijk moest behouden blijven. Vooral na de vorming van het nieuwe college kregen de vier partijen die dit steunden, het zwaar te verduren. Vooral de sociale woningbouw moest uit het slob gehaald worden, hoewel daar al die jaren tevoren niet om werd gemaald. Die woningen bouwden ze wel in Noordwijkerhout!
Nu even wat historie: in de negentiger jaren van de vorige eeuw brak het besef door dat de Bollenstreek behouden moest blijven voor de teelt. De provincie had een begeerlijke blik geworpen op de Streek: er konden duizenden huizen gebouwd worden. In 1997 kwam het Pact van Teylingen tot stand. Talloze overheden ondertekenden het. Hoera voor de bollenteelt. Er werd een minimale hoeveelheid hectares afgesproken, die in stand gehouden diende te worden. Gestoeld op 525 ha hyacintenteelt. Bij een vruchtwisseling van 1 op 5 was dit dus 2625 hectare.
Dit alles ging niet zonder slag of stoot. De sector leverde Lentevreugd, in Wassenaar, in. Dit was een uniek gebied voor de vroege hyacintenteelt. Nota bene 60 ha groot. Daar moest natuur komen. De verwildering is er zo succesvol dat je de Hooglanders in het hoge gras nauwelijks nog kan zien. Een andere afspraak in het Pact is dat de, niet noodzakelijke, bebouwing in de streek wordt gecompenseerd met, bijvoorbeeld, om te spuiten grasland. Apegrond zou omgezet worden in eerste klas bollengrond.
Ik begrijp heus wel dat de woningnood dermate hoog is, dat het een dilemma wordt om wel of niet te bouwen, vooral waar. Maar ja, de huidige generatie bestuurders weet amper nog van oude afspraken en bovendien: onder druk wordt alles vloeibaar!
Aad van Ruiten