Neergestorte Halifax eist ook burgerslachtoffers
n Verdriet en onmacht familie Hogervorst duurt voort
crash n Geallieerde soldaten en verzetsmensen hebben hun leven gegeven voor de vrijheid. Het herdenken van deze slachtoffers van het Nazi-regime is vanzelfsprekend. Ook na 74 jaar nog. Maar er zijn ook gewone burgers slachtoffer geworden. En niet alleen door Duitse troepen maar ook door geallieerden in Noordwijkerhout. Enkelen lijken te zijn vergeten.
Sommige van deze slachtoffers zijn niet of onvoldoende bekend en de nabestaanden vragen nog steeds om hun erkenning. Zo ook de familie Hogervorst uit Noordwijkerhout. De Engelsen, Canadezen en Australiërs hebben gestreden voor onze vrijheid. Dat moet elk jaar herdacht worden, vindt mevrouw Sjan Hogervorst (75). Haar familie is zwaar getroffen door de oorlog. Niet door Duitse acties, maar door een ongeluk met een geallieerd vliegtoestel.
Twee kinderen verloren
Persoonlijk heeft zij en andere familieleden het er nog steeds moeilijk mee. Elk jaar opnieuw en naarmate ze ouder wordt is het verdriet indringender. Haar opa, een bollenkweker, woonde met zijn gezin op Westeinde. Hij verloor door de vliegtuigcrash van 2 oktober 1942 twee kinderen. De Halifax-bommenwerper terug van een bombardement op Krefeld vloog om vijf over elf 's avonds brandend tegen boerderij Vrede-Best aan de Buurtweg 20.
De bemanningsleden van het vliegtuig kwamen bij de crash alle zeven om. De woning vloog in brand. Alie Hogervorst, het oudste kind, was boven in haar slaapkamer en kwam om in de vlammen. Wimpie de jongste, kwam brandend van de vliegtuig brandstof uit de schuur. Hij sprong in een sloot om zichzelf te blussen en heeft in de regenton bij buurman Van Ruiten gewacht op dokter Postel. Desondanks is hij twee dagen later in het ziekenhuis overleden aan zijn brandwonden. Carla Hogervorst en haar moeder zijn "uit het brandende huis getrokken" door haar vader, zegt Sjan. Ze lagen maanden in het ziekenhuis vanwege de brandwonden en inwendige verwondingen aan milt en nieren, maar overleefden het gelukkig wel.
Erkenning
"Mijn opa, H.J. Hogervorst, was murw", zegt Sjan. Dat weet ze uit verhalen van haar oma en haar tante Carla. "Hij was twee kinderen, zijn woning en zijn bollenbedrijf kwijt. ij was alles kwijt", concludeert Sjan. Er was voor het gezin geen plaats in Noordwijkerhout en geen plaats in Noordwijk. Noodgedwongen leefden haar opa en oma bij hun dochter Prudentia in 'het glazen paleis' tegenover de oude kerk. Opa is het verlies nooit meer te boven gekomen en is in 1945 overleden. Sjan Hogervorst wil dat het verhaal van haar grootouders bewaard blijft en de slachtoffers Alie en Wim 'meegenomen worden' bij de toekomstige herdenkingen.
Dit familiedrama hoort bij het oorlogsdrama van de omgekomen bemanningsleden van de Halifax. Alie en Wim Hogervorst zouden daarom ook een plaats moeten krijgen bij het oorlogsmonument dat volgend jaar op de plek van de crash geplaatst wordt.
MEERKunst
nadine n Wat is er meer inspirerend dan het schilderen van een mooie zwangere vrouw? De grote uitdaging daarbij is hoe je het onzichtbare zichtbaar kunt maken. Een opdracht die al decennialang hèt vraagstuk is van veel kunstenaars.
Ook de kunstenaars van MEERKunst waagden zich aan dit vraagstuk. Zij waren dan ook bijzonder in hun nopjes dat Nadine, zevenendertig weken zwanger, voor hen wilde poseren. Het schilderen en tekenen werkt aanstekelijk. Er waren zelfs kinderen die spontaan mee gingen tekenen. Jong geleerd is oud gedaan.
U kunt de kunstenaars weer in actie zien met wederom een bijzondere Noordwijker als gast op zaterdag 25 mei in het Cultuurcafé, De Keuvel 1 in Noordwijk.
