Een nieuw begin
Natuurlijk begin ik om iedereen, maar vooral de trouwe lezers, een geweldig 2019 toe te wensen. Voor u gezondheid, persoonlijk geluk, succes in zaken of carrière en heel veel leesplezier.
We zijn dit politieke jaar begonnen met een fonkelnieuwe gemeenteraad. Wen nog naar de formatie ruikend college. En niet in de laatste plaats is er de waarnemend burgemeester. Al tijdens de eerste bijzondere raadsvergadering bleek zij de toehoorders op een ontspannen manier te kunnen boeien. En ook tijdens de gemeentelijke Nieuwjaarsreceptie wist zij in alle eenvoud maar met veel overtuiging haar gedachten te kunnen verwoorden.
Natuurlijk was ik erbij, met de grote oren die u van mij gewend bent. En ik hoorde dan ook veel. Eerst een als nuchtere Noordwijker bekend staande voormalig politicus. Dat betrof de burgemeester: 'Dat vrouwtje lijkt het goed te gaan doen. Goed dat zij werd benoemd, na zo'n vernietigende verkiezingsuitslag, waarbij de kiezer de vloer heeft aangeveegd met het Noordwijkse coalitiebeleid. Met een burgemeester die niet boven de partijen stond, een deel van de wethouders verheerlijkte en de kiezer niet serieus neemt. Goed dat er iemand anders komt. Nieuwe bezems vegen altijd schoner'.
Pfff, dacht ik, die durft! Maar mijn aandacht werd direct al getrokken door een bevriende Noordwijkerhouter. Tussen de tonen van de binnen marcherende Boerenkapel door verstond ik: 'Ik hoop niet dat omdat er nu een fusie is, we alle bijeenkomsten per se ergens midden tussen de dorpen blijven organiseren. Dat benadrukt toch alleen maar de tweedeling? Laat de kernen alsjeblieft hun rol spelen en breng midden tussen de mensen de eenheid tot stand'
Ook de door de burgemeester benadrukte nieuwe werkwijze van het ambtelijk apparaat was voor sommigen rede tot overdenken. 'Wel lekker dat ze dan je paspoort thuis komen brengen maar ik heb niet iedere dag een nieuw paspoort nodig. Ze kunnen beter meer aandacht besteden aan de dagelijkse service. Ik moet het allemaal nog maar zien'.
Terwijl ik aanvankelijk de man eigenlijk een zeikerd vond bedacht ik later dat hij eigenlijk wel een punt had. Zoals ook mijn overbuurman ook een beetje gelijk moest geven toen die zei: 'Krijgen we weer die nieuwe werkwijze door de gemeenteraad. Volgens mij hebben we dat in Noordwijk al ervaren als een volkomen mislukking. Mensen vooraf het gevoel geven dat ze mee mogen beslissen en vervolgens gewoon de partijpolitieke argumenten zwaarder laten wegen is toch volksverlakkerij? Burgerparticipatie? Nou ik veeg er mijn r… mee af'.
Gelukkig kwam ik daarna tussen een paar positief ingestelde mensen terecht, die de politieke toekomst van Noordwijk met optimisme tegemoet durfden zien. Die zich positief kritisch uitlieten over de kansen en de kundigheid van het gevormde college van B&W en de gemeenteraad. En die deze schaalvergroting als noodzakelijk en kansen biedend ervaren. Zo kon ik toch nog glimlachend mijn biertje gaan drinken.