Dolf Beuk
Ik hoorde zijn naam al toen ik een jaar of 10 moet zijn geweest. In een gesprek aan onze keukentafel vertelde mijn broer, die als marinier zijn dienstplicht vervulde, dat een jongen van Beuk, die ook in dienst moest, tegen de pokken was ingeënt en dat was op zijn ogen geslagen. Snel ingrijpen in een speciaal ziekenhuis was noodzakelijk, anders zou hij blind zijn geworden.
Onze eerste persoonlijke kennismaking was vele jaren later in boerenkiel. In de jaren dat de carnavalsviering in Noordwijk nog groeiende was. Het jaar waarin een tot king-size kinderwagen omgebouwde Beuk-bus nog een van de 6 uitzonderlijke grote praalwagens was, staat in mijn geheugen gegrift. In de lange periode hierna trof ik hem met regelmaat in het zakelijke en maatschappelijke dorpsverkeer. Ik leerde hem kennen als familieman, als tennis- en golfmaatje, als maatschappelijk betrokken ondernemer en zeker ook de man die trots was op ons dorp.
Dolf Beuk was ook iemand die altijd in zijn bedrijf te vinden was, maar daarnaast tijd vond om veel meer te doen. Hij nam nadrukkelijk deel aan het lokale sociaal-maatschappelijk leven en was bovendien bestuurder van verschillende regionale en nationale organisaties. In al zijn rollen toonde hij zich een visionair. Maar Noordwijk bleef 'zijn dorp'. Toen Ronnie van de Putte ooit zijn publieksshow over het nieuwe Noordwijk in onze grote hotels over het voetlicht bracht liet Dolf zich in het openbaar horen: 'Meneer van der Putte, laat eerst maar eens wat zien, u heeft hier in Noordwijk nog geen steen op de ander gestapeld'.
Dolf Beuk was een regelaar, had oog voor details, vroeg veel van anderen en half werk leveren was geen optie. Hij was gedreven, aardig maar soms ook streng , braaf en gezagsgetrouw. Maar geloof me, soms ook ondeugend. Zijn daarbij getoonde veelzeggende glimlach zal ik blijvend herinneren. De vele anekdotes over zijn ondeugende rijgedrag staan dan ook niet op zich.
Deze week nam zijn familie en een groot deel van Noordwijk afscheid van Dolf Beuk, maar eigenlijk nam Dolf Beuk afscheid van 'zijn Noordwijk'. Het dorp waar hij opgroeide en ondanks zijn vele internationale activiteiten altijd aan verbonden wilde blijven. Zijn thuisbasis , waar hij met veel strijd en inzet het alom bekende bedrijf wist te laten uitgroeien tot wat het nu is, Koninklijke Beuk. De dreiging dat hij met het bedrijf naar elders zou moeten uitwijken omzeilde hij met elan. Het gevecht om een vestigingsvergunning te verwerven aan de van Berckelweg wist hij natuurlijk te winnen. En daarom bleef er op al die bussen (oh, sorry Dolf, touringcars natuurlijk) die heel Europa doorkruisten altijd, ook na wijzigingen van logo's en basiskleuren, de naam 'Noordwijk' prominent gehandhaafd. Koninklijke Beuk, Dolf Beuk en Noordwijk. We gaan ervaren dat vanaf nu, deze drie bijzondere componenten altijd aan elkaar verbonden blijven. Voor velen logisch, dat heeft Dolf immers zo bepaald.