Bij de konijnen af
Ik weet dat veel van mijn trouwe lezers erop rekenen dat ik deze keer al mijn aandacht zou schenken aan de activistische groeperingen die op het allerlaatste moment een 60-jarige traditie om zeep wilden helpen en een groot deel van de jeugd van voetballend Noordwijk de dupe wilden laten worden. De dierenmaffia die naast minimaal een Noordwijkse, ook Volkert van der G. tot zijn sympathisanten mag rekenen.
Hun landelijke actie 'kerstkonijn van tafel' trof niet alleen het evenement voor de jeugd van SJC maar ook anderen. In een telefoongesprek met hun vertegenwoordigster werd mij duidelijk dat normaal overleg niet ter zake was en niet past in de landelijke strategie.
Ik laat het er nu bij de opmerking dat ik als jongetje trouw ieder jaar mijn konijn een jaar lang zo vertroetelde dat toenmalig keurmeester Lou Smeltink mij steeds weer lof toezwaaide voor de geweldige conditie van mijn Flappie. En ik breng nog even hulde aan de Noordwijkse dierenvrienden van al die jaren dierenliefde in praktijk brachten. En naar de zogenaamde dierenvrienden die dreigden de Konijnenveiling met activistische acties te verstoren: 'Ook voor jullie prettige feestdagen. Vrede op aarde en veel wijsheid in 2018'.
Bij de konijnen af was ook het aantal rechtszaken die speelden. Natuurlijk die over het alsnog houden van een referendum over de onvermijdelijke fusie met Noordwijkerhout. Dat de Noordwijkse politiek bepaald niet kan worden overladen met complimenten voor de aanpak van lokale burgerparticipatie is een open deur. Onze gemeenteraad heeft volgens insiders op belangrijke momenten steken laten vallen. Maar inmiddels is de fusie onvermijdelijk. En lijkt de ongelijke en scheppen geld kostende strijd van een enkele burger tegen de rest van de wereld thuis te horen in de reeks van de edelman van La Mancha. De politiek had dit kunnen voorkomen door wel op het juiste moment de burgers massaal te betrekken. En zelfs in een later stadium door de gemaakte fouten toe te geven. Een andere rechtszaak is die van het omstreden bouwplan op de rand van de Zuid. Met hetzelfde verloop als bij een voormalig motel daar niet ver vandaan. Ook daar geen 'Vrede op Aarde'. Wel een langlopende juridische strijd. Het is bij de konijnen af dat 1 burger zover wil gaan dat goed overleg niet wordt geaccepteerd en daardoor de raad van State moet worden ingeschakeld om een buurman te duperen door een bouwplan jarenlang vertraging op te laten lopen.
Maar richting alle betrokkenen van overbodige geldverslindende rechtszaken, ruziënde buren en de halsstarrige en natuurlijk de journalistvriendelijke en de journalist-onvriendelijke politici heb ik in deze laatste column van 2017 slechts een Vredelievende boodschap. Net als voor al de trouwe lezers en alle medewerkers van 'De Noordwijker'. Voor iedereen en allemaal de beste wensen, een vredelievende Kerst, een gezellige jaarwisseling en een fantastisch 2018.