Ouder worden
Bij het ouder worden, denken we meestal aan de ongemakken die je er met het stijgen der jaren gratis bij krijgt. Een keer (te) laat naar bed gaan of heel erg (te) vroeg moeten opstaan, trekt meteen een wissel op de rest van de dag of de volgende dag. Het herstellen duurt gewoon langer, te lang zelfs.
Toen ik jong was, kon ik in het weekend eindeloos feesten tot diep in de nacht of zelf de zon weer zien opkomen. Geen enkel probleem; de volgende dag even een pas op de plaats maken, sap en water drinken, aspirine erbij, vroeg naar bed, maar niets aan de hand.
Onlangs was ik met lieve vriendin Lies een avondje biefstuk eten bij Café Thomas. We hadden om 19.00 uur afgesproken en dat betekent dat onze tafel tot 20.15 uur van ons was. We zaten heerlijk te eten en waren behoorlijk aan het bijkletsen. Gebeurt als je elkaar niet al te vaak ziet. Roddelen? Nee, daar doen wij niet aan. De tijd vloog om die avond, maar om kwart over 8 kregen we de vriendelijk mededeling dat we de tafel dienden te verlaten: kwart over 8 volgende shift; dus van tafel. Wij namen ons wijntje mee naar buiten om het daar rustig op te drinken en verder te kletsen.
Onder de parasol troffen wij een grote groep jongelui aan, die nog aan de biefstuk moesten beginnen. De volgende shift. Zij bleken een groepsuitje te hebben en waren allen werkzaam bij een zeer gerenommeerd hotel in Noordwijk. "Jammer" zeiden wij als grap, "we wilden er juist nog even langs gaan voor een kopje koffie". "Dames, ons bedrijf is 363 dagen per jaar open; maar vanavond helaas niet. Morgen begroeten wij u graag". De jongelui waren uiterst vriendelijk en vertrokken voor hun maaltijd naar binnen.
"Wat zijn ze allemaal jong hé" verzuchtte Lies. "En dan ook al werkzaam in zo'n mooi hotel". We keken elkaar aan en schoten in de lach. Want haar opmerking was een schot in de roos: "Iedereen is zo jong: de tandarts, de huisarts, de parkeerwachter en zelfs de politieagent". We beseften ons dat deze mensen niet allemaal jonger zijn, maar dat wij ouder zijn! Ik heb wel eens de neiging om tegen een agent te zeggen: "weet je moeder wel dat je nog zo laat op straat bent".
Natuurlijk doe ik dat niet, maar de neiging blijft latent aanwezig. Geen klaagzang. Ik ben blij dat ik het leven heb en de gave om er van te genieten.
Ik word beslist niet ouder; mijn omgeving wordt jonger.
Ina Verblaauw