Afbeelding
Foto: Caroline Spaas

Naar Schotland

Column Bollenpraat

Nu de pandemie voorbij lijkt en het in mei, voor bollenjongens, vakantietijd is, geldt ook voor ons “nu of nooit”. Na 3 jaar wachten, eerst op de boot naar Newcastle en verder naar Schotland. Ik moet u zeggen: het voelt als thuiskomen. We bezoeken eerst de bootlift en de stalen paarden (de kelpies) bij Lanark. Dan via de groene velden en door oneindig veel bochten naar het westen. Wat ons zo trekt naar Schotland?

Allereerst veel goede vrienden. Dan het landschap en de mensen. De tijd lijkt er stilgestaan te hebben. Kijkend naar de boeren, zijn het de kleine crofters die nog steeds bestaan ondanks dat het land vol staat met biezen (onkruid) en bijna alle machines buiten staan weg te rotten! De kleine koppel hooglanders en de kudde schapen houden hem in leven. Daarentegen is bij de jongere boeren de wei vrij van onkruid en staat het gras al hoog genoeg om, over een maandje, gemaaid en in balen geperst te worden. Moeder de vrouw heeft in de bijwoning een bed and breakfast en de tractor is nieuw!

Het toerisme is in Schotland, ondanks een regenbuitje en ‘s zomers de muggen, booming. 

De auto’s met caravan en vooral de campers rijden af en aan. Over Brexit wordt niet meer gepraat. Iedereen probeert er het beste van te maken. Het drama in Oekraïne is wel dagelijks voorpaginanieuws, mede omdat voedseltekorten en hoge prijzen dreigen. 

We zijn doorgereisd vaar het verre eilandje Tiree, waar ze, eind jaren ‘50 wat bollen zijn gaan telen. Het project ging ter zielen, toch doet het me goed om ook daar, in het lokale “Coöp-je” nog tulpenbloemen te koop te zien staan: natuurlijk Hollandse!

Wat me het meest verbaasde is dat na de vraag: where are you from? Iedereen begint te smilen, als je zegt: “From Holland”. 

Misschien gaan we er daarom graag naar toe!

 Aad van Ruiten

Uit de krant