Rijk

In de preek van afgelopen zondag werd het verhaal verteld als zou een kameel eerder door het oog van een naald kunnen, dan dat een rijk man in de hemel komt.

Bij navraag blijkt dat in Jeruzalem de kleinere poorten “naald” genoemd werden! Blijft over het ongenuanceerde beeld van een rijk man. Wie wil niet rijk worden? We zijn geneigd iemand te meten naar zijn bezittingen en we weten ook dat ons volkje heel direct is. Lang geleden ontmoetten we een Schotse boer die weleens met Hollanders te maken had. Het was hem opgevallen dat ze altijd vroegen naar het aantal schapen, pinken en acre’s aan land dat hij bezat. Zijn “rijkdom” was op de achterkant van een sigarendoosje uit te rekenen.

Dan de bollenjongens. Bij de tulpenkwekers heerst een ongekende euforie. De bloemen waren afgelopen voorjaar zo duur dat de drift om uit te breiden bij velen heerst. Alleen het vinden van plantgoed is een probleem. Waren de gele Strong Gold’s bijvoorbeeld vorig jaar niet weg te geven, dit jaar doen ze €3.50 per kilo. Vooral telers in de buitengewesten bieden tegen elkaar op. Toch lijkt het er op dat de supermarkten, die de grootste afnemers van de tulpenbloemen zijn, wat roet in het eten van de snelrijken gooien. Zij bieden een magere 2 cent extra voor de komende winter. Wel willen ze 15% meer stuks, terwijl ze dit jaar al 30% plusten (info: Monique Ooms).

Bij de andere bollen is de stemming duidelijk anders. Narcissentelers hebben moeite om hun areaal vol te planten. Plantgoed uit Engeland komt niet los. Daar ontbreken genoeg handen om ze klaar te maken en bovendien is het vervoer een crime. Hyacintenkwekers worden vanouds al onder de rijken geschaard, hoewel daar door ziekte en zeer in de bollen wel een vraagteken bij gezet kan worden met stille armoe tot gevolg.

Kortom, laten we de parabel van de kameel en de rijke man maar vergeten en genieten van onze “betrekkelijke” rijkdom!

Aad van Ruiten