Ode aan Sonnevanck

“Met lede ogen zie ik het karakteristieke pand aan de Koningin Astrid Boulevard vechten tegen de tand des tijds. Telkens als ik er langs loop wil ik het betreden om het verval weg te jagen. Ik spreek het liefkozend toe en denk aan de vele kinderharten die het, in de tijd van de dames Aten en Mirrer, sneller deed kloppen. Wat een prachtig initiatief was dat destijds! Vooruitstrevend ook, gerund door twee dames.

In diezelfde tijd, of iets erna, nam Maria Montessori haar intrek op nummer 38, niet ver van Sonnevanck. Haar huis aan zee is veel besproken in haar boeken en biografieën. Maria Montessori, ook al zo’n innemende dame, die groots durfde dromen. Gelijk de dames Aten en Mirrer. En ik zal er niet ver naast zitten als ook u, mevrouw Huppertz-Van der Stroom, groots durfde te dromen, toen u besloot Sonnevanck om te toveren naar een familiehotel met restaurant. En nu stuiten uw plannen telkens weer op verzet. En dan rijst bijna automatisch de vraag: ‘Wat zou ik doen, met dit pand vol verhalen?’ Wat zou het huis zélf willen? Als muren eens konden praten! In plaats van jarenlang gesteggel tussen gemeente, wethouders en omwonenden, had dit huis een warm thuis kunnen zijn voor jonge adolescenten. Het huis zou hen leren zelfstandige wereldburgers te worden, die weloverwogen keuzes durven maken. 

Maria Montessori

Het huis zou mensen bouwen die de wereld mooier maken. Want het was Maria Montessori die zei dat het kind de bouwer van de mens is. Wereldwijd heeft haar visie ervoor gezorgd dat er ‘farmschools’ werden gebouwd, waar kinderen tussen de 12-18 jaar studeren en werken. Hoewel het Montessorionderwijs niet meer weg te denken is uit Nederland, is er hier nog nergens een ‘farmhouse’. En wat een mooie voorbeelden zijn er wereldwijd van Montessoristudenten : Anne Frank, Jaqueline Kennedy Onassis, Prince Harry en vele anderen…..

Hoe mooi zou het zijn als het hart van Maria Montessori zou mogen kloppen in dit pand, waar ooit de dames Aten en Mirrer een kindertehuis hadden en waar ook een familiehotel werd gerund. Stel dat er in dit pand toekomstige grootheden mogen leren en werken en er een walk of fame wordt achtergelaten?

‘The first Montessori Beach House’: mijn droom, nabij de plek waar Maria haar laatste adem uitblies. Die sterke band met het verleden, die zal reiken tot in de toekomst. Een omgeving creëren die kinderen uitdaagt en stimuleert. Een omgeving die het kind het vertrouwen geeft om het zelf te doen. Een huis dat uitnodigt tot zelfontplooiing, samenwerken, filosoferen, zorgen voor elkaar in de breedste zin van het woord, met lokale producten en wellicht eigen producten uit de tuin. Zelfvoorzienend ook met het runnen van hun eigen B&B. Met aandacht en liefde voor de omgeving, met een zo klein mogelijke voetafdruk, zodat ook volgende generaties mogen opgroeien in vrede en in evenwicht met de natuur. Kortom: ik zie een mooie toekomst voor Sonnevanck met een plek voor een jonge ondernemende generatie, die van en met ons wil leren.”

Sandra Merks