Bert

Verschillende speelplekken binnen onze gemeente zijn aan vervanging toe. Daarom gaan wij deze vernieuwen. Via ‘Samen Noordwijk’ en worden omwonenden uitgenodigd om mee te denken over herinrichting van diverse speelplekken. Op dit moment is een speelplek bijzonder actueel en dat is het al in de vorige eeuw door ‘good old’ gemeenteraadslid Bert Houwaart op de kaart gezette speeleiland voor jonge Noordwijkertjes. Het is het huidige politieke kopstuk Pieter Omtzigt die dezelfde verbetenheid, dossierkennis en inhoudelijke benadering van politieke onderwerpen in praktijk brengt zoals ook Bert Houwaart dit in mijn beleving toen al deed. En jawel, ik realiseer me dat ik terugkijk naar de vorige eeuw. Maar ook naar de periode dat CDA-wethouder Pietje B. het veel besproken landschapspark inclusief zo’n speeleiland met veel bombarie introduceerde. Waarbij hij de indruk wekte dit even snel te realiseren. En iedereen wel begreep dat het politieke rookgordijnen betrof. Nu het landschapspark alleen nog als driedimensionale presentatie in het geheugen van de gemeentelijke computersystemen is gerealiseerd en slechts het speeleiland het levenslicht aanschouwd, komen er de bekende reacties van protest. 

Villabewoners, die nu voor de Raad van State beweren dat ze niet op de hoogte waren van deze plannen, hebben kennelijk onder een steen geleefd. Natuurlijk staat het iedereen vrij om tot het uiterste in bezwaar te gaan tegen bestemmingsplannen, maar hier krijg ik toch en beetje het nare gevoel dat ‘oud geld‘ en ‘nieuw geld’ elkaar vanuit egocentrisch denken hebben gevonden in een ordinair gevecht tegen de bierkaai. 

Hun waarneming is slechts dat er ‘een speeleiland met een hysterisch rode raket’ is gekomen. Een ander bezwaar is, hoe kan het ook anders, gebrekkige parkeermogelijkheden. En daarnaast is het niet verwonderlijk dat er ook verwijten zijn over zoiets als ‘communicatie’. Terwijl ik als geïnteresseerde de details vanuit mijn grijze cellen zo kan produceren blijken de nieuwkomers in onze villawijken Breloftpark en Duinenveld juist uit onwetendheid of desinteresse te doen wat een modetrend is, protesteren. Na de uitspraak van de Raad van State zullen zij nog de mogelijkheid kunnen benutten om een ‘sit down’ te organiseren op de toegangswegen naar Noordwijk zoals klimaatactivisten dat zo goed kunnen. Of anders zich vast te lijmen op de tafel van de voorzitter van de gemeenteraad. Om in iedere geval een behoorlijke schadevergoeding af te dwingen. Omdat hun optrekjes, in de wijken waar 30% sociale woningbouw beslist geen item mag zijn, natuurlijk waarde verliezen. Of het zo ver komt, zal afhangen van de definitieve uitspraak die we met veel belangstelling gewoon afwachten. Het kan vriezen, het kan dooien. Deze slogan van mijn opa gaat ook hier op. Maar wat mij betreft toch maar snel naar de feestelijke opening van het speeleiland. Ik denk overigens dat Bert Houwaart het lint wel mag doorknippen.