Ja, natuurlijk!

Er gebeurt in de Noordwijkse politiek van alles. Ik heb alleen al deze week zoveel ervaringen die schrijven erover rechtvaardigt. Maar een keuze maken is niet eenvoudig. Zo gaat alweer de tweede fractievoorzitter de gemeenteraad verlaten na nauwelijks één jaar. Volgens de regeltjes, oké, maar ik heb er toch moeite mee. Je weet waar je als gekozen volksvertegenwoordiger aan begint, de termijn van waarmaken van verkiezingsbeloftes is vier jaar. Het gemak waarmee vroegtijdig afscheid wordt genomen, kenmerkt de politiek.

Daarnaast was de herbouw van de Schelft aanleiding genoeg voor extra aandacht. Alleen al de halve en hele onwaarheden die werden gelanceerd, maar ook het gemak waarmee werd verkondigd dat een gemeenteraad moet durven gokken op een goede afloop van langlopende investeringen. Of het manipuleren met bezoekerscijfers van sporthal en zwembad. Alles verdient meer aandacht dan een paar regels. Maar ik gebruik deze ruimte toch liever over klantvriendelijkheid binnen de gemeentelijke organisatie.

Bij het aantreden van deze coalitie leek het erop dat er een nieuwe wind zou gaan waaien. Allerlei opmerkingen over de belangen van de inwoners, het centraal staan van een goede dienstverlening en een geheel andere aanpak bij het vervullen van wensen. Ook de actuele invoering van de Omgevingswet vraagt daar aandacht voor. Het botte antwoord ‘Nee, dat kan niet’ zou in de ban dienen te gaan en wensen van bewoners zouden altijd moeten beantwoord met ‘Ja’. Zo nodig met de toevoeging ‘mits…’ En daarnaast zou er tijdens contacten tussen ambtenaar en inwoner altijd pro-actief aandacht worden gegeven aan gevolgen en mogelijke ambtelijke consequenties.

In een interview van de nieuwe gemeentesecretaris met deze krant was te lezen dat ook de ambtelijke top ervan overtuigd is dat dit de nieuwe aanpak in Noordwijk zou moeten zijn. Nu kan ik niet vaststellen dat het al compleet is mislukt. Want er zijn enkele voorbeelden bekend dat dit wel aardig heeft gewerkt. Maar er zijn ook tal van momenten dat er van enig servicegevoel geen sprake is geweest. De cultuuromslag lijkt dus veel moeilijker dan gedacht. De eerste ambtelijke reactie ‘nee, dat gaat niet’ lijkt nogal eens te zijn vastgeroest.

Deze week kwam landelijk aandacht voor het ontbreken van een omgevingsvergunning bij de(her)vestiging van een pension. Na het verkrijgen van twee vergunningen bleek er toch nog één te ontbreken. Na een eerste ‘nee’ werd het opeens toch ‘Ja, mits’. Met dank aan de landelijke pers, zou ik zeggen. Of dit ook structureel wordt toegepast is nog onzeker. Het zou natuurlijk wel moeten. Maar dan moet het besef wel in alle lagen van de ambtelijke organisatie doordringen. ‘Het heeft tijd nodig’, is geen steekhoudend argument. Zo moeilijk is het niet, als de goed wil er maar is. Desnoods op elk ambtenarenbureautje en op ieder scherm toch maar de slogan, die ik als winkelier ooit op mijn toonbank plaatste: ‘Ja, natuurlijk, gaan we regelen’.