Dorpshûs

De brand van De Schelft doet me denken aan hoe het in Friesland was. Heel veel kleine dorpjes met lange wegen, aan beide kanten hoge bomen en overal boerderijen. Meestal met oprijlaan.

Mijn zus Nelie trouwde een Fries, die naar Holland geëmigreerd was. Als gevolg van de grote woningnood, die er 50 jaar geleden ook al was, konden ze alleen in Friesland een huis bemachtigen. Jan werd er melkrijder, de melk werd toen nog in bussen opgehaald, Nelie runde het dorpshuis. Om de saamhorigheid in zo’n klein dorpje, Ter Idzard, te behouden is een gemeenschapshuis essentieel. Van kaartavond, waterschapsvergadering, de jagersclub tot een bruiloft aan toe. Alles bij Nelie en Jan. Enige jaren geleden hebben dochter en schoondochter “De Bult” overgenomen. Nu geven zij te kennen dat ze willen stoppen. De gemeente Weststellingwerf in rep en roer. Er lijken geen opvolgers te vinden.

Zo zal het bij De Schelft niet gaan. Ik herinner me dat bij de bouw de naamgeving een punt van discussie was. De rietschelften, die toen nog overal in het bollenlandschap stonden, waren model voor het gebouw. Alleen de t achter schelft was geen goed Nederlands. In de gemeenteraad toendertijd pleitte Theo Nulkes er voor, dat het met een t gespeld moest worden, dat is Noordwijkerhouts! Ook over de keuze van wel of geen zwembad liepen de gemoederen hoog op. Bij animo-getal 7 kon het financieel uit. Dat wil zeggen 7 bezoeken per jaar per inwoner. Het bad is altijd open gebleven!!

Anders dan in Friesland is De Schelft jarenlang door de gemeente gerund. Totdat het toch te duur werd en er een professionele beheerder in kwam. Afgelopen week is er al veel geschreven over hoe rampzalig het is voor al die verenigingen, die er gehuisvest zijn. Sommigen moeten van voor af aan beginnen. Hoopgevend is dat Noordwijkerhouters een ijzersterke gemeenschapszin hebben. Nog veel te doen tot een nieuw dorpshûs!

Aad van Ruiten