Bomans

Tijdens de heerlijke warme zomerse dagen moet ik soms denken aan legendarische woorden van Godfried Bomans. En terwijl ik dit opschrijf hoor ik een groot deel van de lezers roepen: ‘Who the hell is Godfried Bomans.’

Even voor hen, Godfried Jan Arnold Bomans was een Nederlandse schrijver, columnist en mediapersoonlijkheid. Deze in 1971 overleden zeer gewaardeerde collega heeft meer dan 60 boeken en vele andere geschriften op zijn naam staan. Volgens Wikipedia werd hij bij het grote publiek vooral populair door zijn roman ‘Erik of het klein insectenboek. In die dagen verscheen Bomans nogal eens op de toen bijna vierkante beeldbuis; die nog niet in elke huiskamer stond. En die Tv-optredens werden gekenmerkt door zijn ‘droge’ humor. De dezer dagen immens populaire korte damesbroekjes roepen soms spontaan herinnering op aan Bomans uitspraak: ‘had mijn vrouw maar één zo’n been.

Ik moet overigens tijdens deze warmtegolf wel vaker terug denken aan het verleden. Want op strand is koeltas van weleer voornamelijk vervangen door de service van de strandpaviljoens, de monokini door het badpak, de grote pot Nivea door heuse zonnebrandcrème met beschermende factoren en de badhanddoek door het strandlaken. De vrije horizon van toen, met heel in de verte een verdwaald zeiljacht of een vissersboot, is inmiddels dagelijks vervuild door voor anker liggende olietankers en cruiseschepen. Met soms heel in de verte een piepklein windmolentje.

Ook anders, onze Duitse gasten en andere strandbezoekers graven geen dagelijks opeisbare kuilen meer maar duiken massaal achter een van de vele honderden windschermpjes. En genieten volop van het aanbod heerlijke rug ondersteunende ligbedden.

Foto’s worden er nu meer dan wenselijk gemaakt met eigentijdse communicatiemiddelen, Maar niet meer van kinderen die vol trots op de rug van een pony een ritje langs de vloedlijn maken. Ook niet meer van het nostalgische paardje en wagentje van de legendarische Kees Zalm.

De loop der eeuwen zorgt voor veranderingen die er toe doen. En dat zal zo blijven. Dus de zee zal steeds vaker voor andere doeleinden worden benut. De vrije horizon zal in de toekomst niet meer vanaf de dan autovrije Boulevard kunnen worden waargenomen. Mogelijk dan wel vanuit de vele meer dan 30 meter hoge woontorens. En de functie van huidige vuurtoren is dan allang nostalgie. Het veranderende consumptiegebruik zal vissersboten overbodig maken. En voor olietankers zal er nauwelijks emplooi zijn. En nog erger, het ernstige gevaar van huidkanker gaat ons dwingen om binnen te blijven.

Dus mensen zorg er daarom op alle mogelijke manieren en op ieder tijdstip maar voor dat je nu durft te genieten van wat er nu nog wel is. Want alle corona-perikelingen en fusiegevolgen ten spijt, het is buitengewoon goed toeven in ons mooie Noordwijk. En voor de azijnpissers op facebook nog dit citaat van Bomans: ’ook deze tijd zal eens de goede oude tijd worden’.