Een miljoen…

In onze huidige maatschappij zijn veel ondernemers op zoek naar ‘handjes op de vloer’. Mensen die meehelpen om de zaak draaiend te houden. Mensen die op gezette tijden zich melden om vol overgave hun krachten aanwenden om ‘klanten’ te helpen.

Denken we aan de horeca maar ook aan de Zorg, in bedrijven van velerlei aard zoals garages, winkels, bezorgdiensten, ICT-ers en noem nog maar een stel bedrijfstakken op waar een dringend tekort is aan welwillende gemotiveerde werknemers.Zo ook de Gemeente Noordwijk: langzaam vergrijst het personeelsbestand dus er moeten nieuwe ‘jonge ambitieuze ambtenaren’ worden opgespoord om de huidige ontoelaatbare hoge werkdruk op te lossen. Wervingsprogramma’s moeten worden ontwikkeld om die noodzakelijke krachten te vinden en aan de gemeentelijke organisatie te binden. Er werd een bedrag van een miljoen euro vrijgemaakt om een ‘pilotprogramma’ op te ontwikkelen. De gebruikte teksten en onduidelijke afkortingen in de ontwikkelde ‘Human Resource Visie’ leidden echter niet tot resultaten. Je zou toch denken dat dat bedrag per persoon (125.000 euro) genoeg zou moeten zijn om gemotiveerde gedreven nieuwe ambtenaren te vinden. Maar nee hoor...

Beste respondenten: wat moet een organisatie doen om collega’s te vinden?

Leontine van der Klugt

Onder het mom van ‘de keuze is reuze’ kon je als werkgever jarenlang je personeelsbestand moeiteloos op pijl houden. Mocht u, als lezer van deze rubriek vaak roepen dat vroeger alles beter was dan heeft u in dat opzicht zeker gelijk. Wanneer je in deze tijd als ondernemer zo succesvol bent dat je het werk niet alleen aan kunt dan valt het niet mee om iemand te vinden die voldoet aan jouw wensen en eisen. Vaak krijgen speciale recruiters de opdracht om op zoek te gaan naar de juiste mensen. En u begrijpt; dat doen zij niet bepaald voor niks. Wanneer ik lees dat de Gemeente Noordwijk de vrijheid heeft genomen om zich te laten adviseren door mensen die verstand zouden moeten hebben van het selecteren van de juiste werknemers dan snap ik dat best. Maar dan verwacht je voor zo’n kapitaal toch wel iets waar je ook werkelijk wat aan hebt. Dit soort blunders komen wel vaker voor aan de Voorstraat merk ik. Misschien is het een idee om een keer op zoek te gaan naar een goeie ‘Hoofd Inkoop’. Eentje met een gezond verstand en enig logisch denkvermogen, zónder gat in z’n hand. Want volgens mij kunnen ze ook die goed gebruiken. Met de juiste persoon op deze functie is die ton gemeenschapsgeld voor de werving zo weer terugverdiend!

Hans Savenije

In april is dit onderwerp ook aan de orde geweest in Spraakmakend. Mijn betoog toen was, dat het een goede zaak is om twee jaar lang 500.000 euro te investeren in tien jonge talenten, mits aan de voorwaarde wordt voldaan dat er een goede begeleiding komt. Iemand die zorgt voor teamgeest en ontwikkelingsmogelijkheden (inhoud en loopbaan) aanbiedt. Nu, ruim een half jaar later ben ik op de gemeente afgestapt om degene te ontmoeten, die dit project leidt. Wat blijkt: sinds april is er bij de gemeente een ervaren organisatieadviseur aangenomen, die onder andere met deze materie is belast. Zij vertelde mij, dat er sinds september 8 jonge academisch en HBO opgeleide twintigers aan de slag zijn. 

Drie daarvan komen uit Noordwijk en twee uit Voorhout. Ze worden gecoacht en krijgen intervisie en hebben een buddy. Zij begeleidt het proces en geeft veel aandacht aan teambuilding. Een garantie voor behoud van deze jonge ambtenaren bestaat er niet, maar het klinkt allemaal erg professioneel. En als de politiek problemen heeft met een HRM-visie over dit project is dat wellicht een mooie opdracht voor één van deze jonge, ambitieuze instromers.

Chris de Jong

Meer dan eens krijg ik te horen van mensen in mijn omgeving dat ik me erg zwart-wit kan opstellen. Ze vinden dat de nuance ontbreekt in mijn gedachtegang. Persoonlijk vind ik die duidelijkheid wel prettig. Deze gedachtegang komt, denk ik, voort uit mijn opvoeding en arbeidzame leven. 48 jaar lang heb ik onze samenleving gediend: 10 jaar bij het Korps Mariniers en 38 jaar bij Justitie. Ik heb dus altijd gewerkt en nooit om een uitkering hoeven vragen. Wanneer ik lees dat de gemeente niet aan personeel kan komen, vraag ik me oprecht af waarom zij niet in hun gemeentelijke databank kijken wie van de werkloze dorpsgenoten er ‘geschikt’ of ‘geschikt te maken’ is. Gewoon: mensen met een uitkering direct persoonlijk benaderen. HR-ambtenaar ernaartoe, aanbellen en hem/haar de mogelijkheden bieden. Als men op voorhand weigert, uitkering korten en bij herhaling intrekken. Een andere mogelijkheid is dat de HR-ambtenaar zelf, en dus geen extern bureau, presentaties houdt of werft bij laatstejaarsscholieren op MBO en HBO. Is niet veel werk en scheelt ons als gemeentebelastingbetalers dus 1 miljoen euro die we beter kunnen besteden aan de voedselbank en (eenzame) ouderen!