Wit

Nee, het is geen grap. Al buitelden op social media de 1-aprilberichten over elkaar heen op vrijdag 1 april. De één nog joliger dan de ander. Er ligt een laag(je) sneeuw buiten. Wat de hele winter uitbleef, kwam toch op de eerste dag van april. Het was toch wel een bijzonder gezicht. Bloesemende in een witte wereld. Die sneeuw is inmiddels, tot grote vreugde van velen, iedereen die verlangt naar de lente, allang weer weggesmolten. Toch is er nog genoeg wits te zien in de natuur. In deze column maken we een tour langs de witte verrassingen in de natuur. 

Zomerpiste

Is het je weleens opgevallen dat er zelfs op warme zomerdagen sneeuw ligt in de duinen? Tussen het mos lichten dan ineens witte plekken op. Dat heet zomersneeuw. Dit korstmos, een samenwerking tussen een alg en een schimmel, groeit in de duinen op veel plekken. Bij droog weer krult dit korstmos op, waardoor de witte onderkant zichtbaar wordt. Het geeft de duinen, op plekken met veel mos, een witte gloed. Skiën en sleeën zal helaas niet gaan: zo’n kortsmos glijdt toch niet zo lekker, denk ik. Van zomerpistes is in het Hollands Duin dan ook geen sprake. 

Gevleugeld wit

Het toppunt van witte zuiverheid in de natuur is wat mij betreft de zilverreiger. Deze reigers zijn ongelofelijk wit. Witter kan haast niet. En ze zijn ook nog eens steeds vaker te zien. In Nederland komen twee soorten voor. De kleine en de grote zilverreiger. De kleine zilverreiger is, zoals de naam al doet vermoeden, een stuk kleiner dan de grote. Toch is dat in het veld soms lastig in te schatten. Zeker op grotere afstand. Het is dan goed om vooral op de tenen te letten. Deze zijn geel bij de kleine zilverreiger en zwart bij de grote. De kans om een grote zilverreiger te treffen is veel groter. Zij komen in veel grotere aantallen voor dan de kleine. En over wit gesproken. Wat te denken van de lepelaar? Deze spierwitte vogel met lepelvormige snavel duikt ook steeds meer op in onze regio. Een goed vogelgebied om deze witte wonderen te zien in deze omgeving is Lentevreugd in Wassenaar. Aan de binnenkant van de duinen is hier in de loop van de afgelopen twintig jaar een afwisselend gebied ontstaan. Sinds kort is het voorzien van een vogelobservatieplatform, met uitzicht over het moeras. Een aanrader! En als je deze grote witte vogels niet ziet, is er altijd nog genoeg ander moois te zien. Wat te denken van de blauwborst, roodborsttapuit en bruine kiekendief? 

Witte bodem

Tot slot nog een paar witte bloempjes die de moeite waard zijn. Langs de wandelpaden in het duin zie ik de eerste hoornbloemen in bloei staan. En in de bermen langs de weg zie ik de madeliefjes volop uit de grond omhoog komen. Schoonheid is vaak dichterbij dan je denkt. Terwijl ik deze column schrijf stoot ik mijn koffie om. Het druipt langs de witte muur omlaag. De maagdelijk witte muur heeft nu bruine strepen. Bruin, het staat zowel voor warmte en gezelligheid als voor saai en oubollig. Wellicht een leuke kleur voor een volgende column.