Een nieuwe start

De lokale politiek beleeft nu de periode waarin, in een combinatie van veel verstand en goede wil, belangrijke stappen kunnen worden gezet die van de eerdere fusie alsnog een succes kunnen maken. Tot nu toe blijkt van zichtbaar succes nauwelijks sprake.

Het blijft nog steeds zoeken naar een bestuurlijk compromis bij het stellen van gezamenlijke doelen. En met tien fracties in een 27-koppige gemeenteraad zal de besluitvorming opnieuw stroperig worden. Het feit dat een groot aantal onervaren krachten door het democratisch proces zijn bevorderd tot beleidsbepalers in de 45000 inwoners tellende gemeente Noordwijk, maakt het naar mijn bescheiden mening noodzakelijk dat we vooral een periode van gewenning en aanpassing inlassen.

In dat verband ben ik verheugd dat er niet werd gekozen voor het opnieuw invoeren van nieuwe werkwijzen en lachwekkende methodes. Eerst maar even gewoon blijven doen en op basis van ervaring stap voor stap te werk blijven gaan. Eerst werken aan zinvolle interne politieke processen bij commissie- en raadsvergaderingen. Vervolgens heel goed nadenken over eigentijdse mogelijkheden en manieren van burgerparticipatie. Niet het woord participatie en niet het iedereen-maar-mee-laten-praten is van belang maar het zou moeten gaan om het vooraf daadwerkelijk benutten van bestaande kennis en kunde bij inwoners. Waarbij er ook vooraf selectief te werk moet worden gegaan bij het beantwoorden van de vragen wie, wanneer en wat doen we er mee?

Voorlopig zijn echter de verkiezingsbeloften heilig. De kiezer heeft op die basis de macht verdeeld en de kiezer heeft altijd gelijk. De kiezer heeft bijvoorbeeld partijen, die altijd kozen voor volbouwen van Bronsgeest, niet beloond. PvdA,D66, Groen Links, Lijst Salman en ook ikzelf moeten nu openlijk erkennen dat we knap verdeeld blijven over dit fenomeen. Recente inmenging van de Provincie, nog voordat er van coalitievorming sprake was, voelt dan ook bepaald niet democratisch aan. Zoals de voorstellen van de kleinere partijen om vooraf eerst een zogenaamd Raadsakkoord te realiseren, zal evenmin democratisch zijn. Het kwam nauwelijks voor in de partijprogramma’s en recente voorstellen kwamen er opvallend genoeg dan ook van de kant van de ‘politieke verliezers’.

Let wel, besturen op basis van gezamenlijke doelstellingen en inzichten heeft ook mijn voorkeur. Maar bij verkiezingen blijft het gaan om het toewijzen van macht. Is ‘de helft plus 1’ wetgevend en is compromissen sluiten in andere gevallen noodzakelijk.

We staan nu in de praktijk aan het voortzetten van lokaal bestuur. Eerst om in commissieverband onder leiding van een voorzitter van start te gaan. Daarbij is het belang van burgers bijzonder groot. Zeker als ze denken te mogen participeren in het proces van politieke beslissingen en dat hun inbreng serieus genomen wordt. Vooraf een openbare discussie over het functioneren van commissievoorzitters noem ik daarom raadzaam.