Afbeelding
Foto: PR

Op naar de stembus

Column Binder

Hoe loopt het af... is de lokale actualiteit in de gemeente Noordwijk. Want nog maar ruim een week en dan weten we het allemaal zeker. Dan is duidelijk wie er zijn gekozen en wie niet. En daarop volgt er als vanzelf de nieuwe werkelijkheid. Een nieuw gemeentebestuur met de deskundigen politici die zitting nemen in het hoogste bestuursorgaan dat we lokaal kennen.

Ondanks alle onzekerheden is er een ding zeker: de gemaakte keuzes zijn straks definitief. Of het voor de personen die worden gekozen ook definitief zal zijn is echter ongewis. Traditioneel volgen er na de eerste momenten vol emotie en euforie direct ook al emoties van woede, gevoed door onwetendheid en onervarenheid. Met soms het al snel opgeven van de raadszetel.

Maar goed. Ik heb nu de overtuiging dat juichende partijen, die zeker zijn van collegedeelname, schaars kunnen zijn op de uitslagenavond. Het verdeelde politiek spectrum garandeert een versnipperde politieke vertegenwoordiging. Het is zelfs mogelijk dat alle elf partijen vertegenwoordigd zullen zijn in de nieuwe gemeenteraad. En van die gedachte word ik niet vrolijk. Want dat zorgt straks alleen maar voor slaapverwekkend lange vergadersessies en politiek gekissebis. Aan het voetlicht gebracht door veel verschillende volksvertegenwoordigers die op dezelfde manier van zich willen laten horen. Ik pleit nu al voor de herinvoering van een persoonlijke microfoon op de vergadertafels. Weg met het theatrale geloop naar de introductiemicrofoons. Het camerawerk zal mogelijk aangepast dienen te worden, maar dat moet dan maar.

Onder de motto’s ‘de klant is koning’ en ‘de inwoner centraal’ dienen de eenvoudige raadsleden zich te schikken naar de publieke wensen. Jezelf belangrijk vinden mag, want geloof me, dat is een raadslid ook. Maar voor theater moet je in de Muze zijn en niet in de Duinpan.

Maar, terug naar de wereld na verkiezingen. Een heikel punt wordt de collegesamenstelling. Er zullen minimaal vier partijen nodig zijn om een coalitie te kunnen vormen. Maar als dit is met een gezamenlijk aantal van veertien of vijftien zetels, dan is dit in de huidige tijd, met gewoonlijk snel ruzie makende weglopers, veel te riskant. Vijf partijen dan met gezamenlijk zeventien zetels. Dat betekent vijf wethouders met alle financiële gevolgen van dien. Edoch, met tien raadsleden in de oppositie of in ieder geval zondercoalitie-verplichtingen zijn er wel besluiten te nemen. Maar dan moeten de vijf het er wel weer over eens zijn.

Het gemakkelijkst wordt het toch met vier partijen met gezamenlijk zeventien zetels. Maar welke verdienen dit dan? Blijven CDA en VVD elkaar vast houden? Blijft NZL zonder Sjaak een grote? Is een van de nieuwkomers mogelijk ook een wethouderleverancier? Er blijven tal van vragen en u merkt het al, uw columnist is er nog niet uit! En mogelijk de kiezer ook nog niet. Dus stop ik met koffiedik kijken en wacht ik samen met u onze gezamenlijke keuzes af. Op naar de stembus dus.

Uit de krant