Afbeelding
Foto: pr

Gekke Henkie

Column Bollenpraat

Verkiezingen zijn bij uitstek de mogelijkheid om wat in het politieke veld te veranderen. Of het er na de uitslagen ook daadwerkelijk van komt, is de vraag. Vaak gaan bij de onderhandelingen de mooie wensen en beloftes op een hoop.

De vrome wens om versneld van het gas af te gaan, lijkt nu al schipbreuk te lijden. We zitten nog steeds op een gigantische gasbel in Groningen of onder de Waddenzee, toch gebruiken we als een Gekke Henkie gas uit Rusland en laten we Poetin met die dollars Ukraine uitmoorden!

Dan wat dichter bij huis. We moeten bouwen, bouwen en nog eens bouwen, maar hoeveel woningen gaan naar buitenpoorters? Als een Gekke Henkie laten we dit toe en anderzijds pleiten we voor het behoud van de Streek.

Onlangs kwamen de vogelspotters weer op bezoek. Trouw gewapend met de verrekijker en het notitieblok. Voor al hun werk voelen zij zich ook Gekke Henkie omdat de vossen steeds de vruchten van hun werk mogen opsouperen.

Dan een rondje door de duinen. Daar wordt met groot materieel het duin vernield. Het moet er nu stuiven! Ik herinner me de jaren dat Witkop trouw elk kaalgewaaid plekje in het duin met helm stak. Die voelt zich nu dus ook Gekke Henkie.

Wat te denken van al die GOM-woningen op bollenland. Het Historisch Genootschap voelt zich Gekke Henkie met al hun pleidooien voor behoud van de Streek.

Zijn we niet met z’n allen Gekke Henkie om voor miljarden hout te verstoken in de centrales en daar de bossen voor te kappen? De herplant met die dunne sprietjes zet jarenlang geen zoden aan de dijk.

Zijn bollenjongens geen Gekke Henkie door jaarlijks voor iedereen gratis een bloementapijt te produceren? Meesmuilend wordt dan opgemerkt dat het maar een paar maanden duurt.

Ten slotte de verheugende mededeling dat op de dag, dat ik dit schrijf, 3 maart, het eerst kievitspaartje weer is gearriveerd: Lente!

Aad van Ruiten

Uit de krant