Slalom

Er is mij van de ernst van de tijden niets ontgaan. Ik zeg dat maar meteen, als een soort disclaimer.

De verdrietige dood van een meisje van amper 14 jaar. De dreigende taal vanuit het Kremlin en de weinig inschikkelijke reactie van het Witte Huis. Hitsende woorden van parlementsleden die de democratie onder druk zetten. Verharding in standpunten over van alles en nog wat. De ongerijmdheid van de maatregelen: een jointje is essentieel, sport niet… 

Genoeg om je zorgen over te maken: onverschilligheid en cynisme. Het groeiende wanvertrouwen. Het gebrek aan geduld en fatsoen. De eigenrichting. Het is mij niet ontgaan. Maar ik probeer daar tussendoor te slalommen. Niet om weg te kijken. Struisvogelpolitiek is geen optie. Af en toe plaats ik bij alle onzin en boosheid op Facebook mijn eigen portie boosheid, en die mag u dan onzin vinden. Maar ik wil mijn leefwereld groter houden dan krappe ontevredenheid. 

Ik wil niet verzuren. Dus zoek ik lucht in wat maar lucht biedt. En die is er genoeg. De vroege ochtendzon op een mooie winterdag. Een organiste die in een weinig aantrekkelijke kerkdienst-zonder-publiek muziek maakt alsof de kerk stampvol zit, en vier zangers die met verve heel de gemeente zingend vertegenwoordigen. Een buurvrouw die toch nog een streng kerstverlichting vindt die de buurman vervolgens aan mijn dakgoot hangt. Koolmeesjes die zich niet door de kauwen tegen laten houden en óók van de pindakaas komen snoepen. Twee kleinzoons die, zo klein als ze zijn, op elkaar gesteld zijn: de oudste raakt al vertederd bij het zien van een fotootje van z’n neef. Een meneer die ook in de zoveelste lockdown met liefde boodschappen doet voor de buurvrouw die niet zo goed durft. Die mevrouw die zich toch maar weer zet aan het kaartjes schrijven. Onderwijzers en leraren die alles op alles zetten om hun leerlingen verder te helpen. Zorgpersoneel dat dapper doorwerkt. De ontroerende haag van ontroerde mensen bij de begrafenisstoet van dat meisje. 

Nee, het is geen rekensom: je kunt het positieve en negatieve niet tegen elkaar wegstrepen. Maar laat het alsjeblieft naast elkaar staan. Dan zie je hoeveel menselijkheid er nog is. Laten we daar nog meer aan toevoegen.

egbertvanderweide