Vrijheid

Het is op dit moment wel erg moeilijk om hoofzaken en bijzaken van elkaar te scheiden. Waar moet men zich nog druk om maken? Om de houding van de Chinese overheid bij de beschuldiging van tennisster Peng Shuai over seksueel misbruik? Over verbale intimidatie en zwijgcultuur in het dameshockey? Om de onmacht die ten toon wordt gespreid bij de misdadige rellen in diverse steden? Over het gebrek aan inhoud bij de gasten in de verschillende ‘talkshows’ op de nationale Tv?

Over de komst van de Van Erk Groep naar Noordwijk? Over de verhuizing van Harry van HvO naar HtD? Over de noodsituatie bij onze vrienden bij VVSB waar de politieke dooddoener ‘bij ons in Noordwijkerhout’ voor voetballers geen oplossing blijkt te bieden?

Dit lijstje is slechts een greep uit ramspoed die over onze wereld is uitgestort. Weet dat ook ik snak naar het einde van de pandemie en de bijbehorende maatregelen. Ook ik moet mijn gedrag aanpassen en ook ik bezoek graag de diverse evenementen. Maar dat kan helaas niet onbeperkt. 

Nog maar twee jaar geleden ging het over 75 jaar vrijheid. Hoe waardevol het is dat we in Nederland in alle vrijheid kunnen leven? Een waarheid als een koe. En nu zou plots al die vrijheid niet meer bestaan? Kom op zeg! Ik laat me niet gek maken. Ik dartel in alle vrijheid gewoon over ons 13 kilometer lange strand of fiets mijn rondje, omgeven door de vele hectaren prachtige lokale natuur. Daarbij heb ik natuurlijk ook zo mijn gedachten en overwegingen bij de verschillende overheidsmaatregelen. 

Lang niet alles gaat goed, maar ik weiger om zelf meteen het lijdend voorwerp te zijn. Want ik mag gewoon mijn eigen keuzes maken en dat doe ik. Soms naar volle tevredenheid van alles en iedereen. Soms niet. Deze week overwoog ik de vrije keuze die wij hadden om al of niet een fusie met Noordwijkerhout aan te gaan. Ik was warm voorstander en voorzag veel praktische en financiële voordelen. Inmiddels toont de praktijk aan de onze noorderburen veel minder pragmatisch handelen dan ik had verwacht. En dat hun emoties het zakelijk opereren nogal in de weg staan.

Na al de zwembaddiscussies liet een politicus mij weten: ‘Ik zou op mijn blote knieën teruggaan van het Noordwijkerhoutse gemeentekantoor naar ons Raadhuis als ik daarmee de fusie ongedaan kon maken. Alle rationele overwegingen leggen het af tegenover de chauvinistische benadering door de Noordwijkerhoutse partijen.’ 

Nou, zover zou ik niet willen gaan. Maar dat zelfs de bestuurderspartij VVD zich in de zwembaddiscussie ontpopte als Lokaal Noordwijkerhout is voor mij wel een domper geweest. Alles voor de gunst van de persoonlijke kiezer is een te smalle basis zou ik denken. Gelukkig mogen we al snel in alle vrijheid weer onze vertegenwoordigers kiezen. Maar ik ben helaas bang dat het daarbij opnieuw om de emotie zal gaan. Terwijl een rationele aanpak mijn voorkeur geniet. Maar natuurlijk heeft iedereen de vrijheid er anders mee om te gaan.