Afbeelding
Foto: pr

Prijs om niet te vergeten!

Column Pastorale column

Zeker na het hectisch en beladen jaar dat achter ons ligt, is de zomer een nodige tijd van vertraging. Maar los van corona is stilstaan en doorademen enorm belangrijk. Ons tijdperk wordt namelijk door versnelling gekenmerkt. De technische, medische, politieke en maatschappelijke ontwikkelingen volgen elkaar in steeds rapper tempo op.

Het leven wordt door deze versnellingen zeker makkelijker en beter. Toch eisen ze ook een groeiende vergeetachtigheid van ons mensen. Onze capaciteit om prikkels te verwerken, is beperkt, op elkaar steeds sneller opvolgende indrukken kúnnen wij uitsluitend met vergeten reageren. Tegenwoordig hebben wij daar prachtige hulpmiddelen voor: dankzij smartphone en navigatie hoeven wij routes noch telefoonnummers meer onthouden en veel kunnen wij online opzoeken. Daarover hoort u mij zeker niet klagen, en toch vrees ik dat door al het broodnodige vergeten de overkoepelende samenhang van het leven uit zicht verdwijnt. Onze visie op leven, wereld en wellicht zelfs op God kan zo namelijk in duizenden brokstukken breken.

Het is daarom, vermoed ik, dat het appel “Prijs de Heer, mijn ziel, vergeet niet één van zijn weldaden” (Psalm 103:1) een zomers-vertraagd gevoel in mij oproept. De woordcombinatie “prijs… en vergeet niet” verraadt namelijk een diepe wijsheid: Vooral de prijzende vergeet niet.

Deze zin herinnert ons eraan dat ons leven een alles samenbindende zin kent – of wij die nou religieus invullen of niet. Juist na Corona zoeken mensen naar een levensweg die meer is dan een reeks elkaar opvolgende losse events. Ze zoeken naar een weg die geen navigatie van de wereld kan aanwijzen.

De oproep om te prijzen opent de kans om aan iets bestendigs deel te nemen, dat alle momentopnames tot een geheel samenvoegt, dat hoogtepunten en afgronden van het leven met elkaar verbindt. Door niet te vergeten win je de kracht om los te laten. Geen pijn, gekwetstheid of teleurstelling moet je eeuwig definiëren, herinner je liever hoe er ineens een weg uit diepe moeras was, hoe je een nieuwe levenszin hebt kunnen vinden. Vergeet niet en ervaar dat je als iemand leeft die heel is geworden, diens leven een samenhang heeft.

Ik wens jou dat je in de onthaastte tijd van de zomer kunt prijzen om niet te vergeten. Dat je eraan kunt denken hoe goedheid ook jouw leven kleurt. Zo kun je namelijk écht op adem komen!

ds Axel Wicke

Uit de krant