Wij doen wat we beloven

Het is een bijzondere week voor een groot aantal Noordwijkers die met naam en toenaam worden genoemd in een geheim document dat in opdracht van voormalig burgemeester Rijpstra werd geschreven. Het is heel verleidelijk om in deze column dieper in te gaan op de diverse details die mij inmiddels bekend zijn en de diverse betrokken bestuurders confronteren met hun jarenlange hypocriete gedrag. Maar ik ga dat niet doen. Voor nu laat ik het er even bij.

Ik richt me liever op belangrijke zaken voor de toekomst. Waarin we langzaam maar zeker weer een iets normaler leven tegemoet gaan. Met minder mondkapjes en meer samenkomsten. Met weer naar de sportclub kunnen en hopelijk weer fysieke raadsvergaderingen bezoeken, desnoods in de Duinpan. Ik weet echter niet wat ik er van mag verwachten. Naar ik hoop kunnen korte gesprekjes in de wandelgangen ervoor zorgen dat er een nieuwe vorm van positieve politieke energie ontstaat. Ik hoop dat er ook positief nieuws kan worden vergaard. Met een positieve ontwikkeling van het politieke niveau van de raads- en commissieleden.

Want we gaan natuurlijk een leuke tijd tegemoet waarin partijen zich langzaam maar zeker gaan opmaken voor de komende verkiezingen in 2022. Serieuze partijen gaan kiezen voor een serieuze aanpak en een gedegen voorbereiding. Daarnaast de populistische partijen met de populaire aanpak. Daarvan voorspel ik nu al dat juist zij zich richten op de laatste maand om zich dan te onderscheiden van de concurrenten. Hoe verleiden ze de kiezer? Hoe verzinnen ze de meest pakkende slogan? Van vorige verkiezingen herinner ik mij vooral: ‘Wij doen wél wat we beloven’. Succesvol weten we nu. Niet dat dit ook maar enigszins op waarheid berustte, maar het bleek wel degelijk zijn wervende waarde te hebben.

Inmiddels kunnen we een tussentijdse balans opmaken van de resultaten van beloften. Voorlopig zijn die resultaten bepaald niet verrassend. Natuurlijk hebben de partijen nog enkele maanden om de beloften geheel of gedeeltelijk waar te maken. Dus ik ga me nu nog niet in het moeras van die politieke beloften begeven. Wel ga ik de gedragingen en de politieke standpunten met wat meer aandacht analyseren en bovendien de toekomstgerichte uitlatingen wegen. Controleren op o.a. betrouwbaarheid, redelijkheid, haalbaarheid en vooral op nut.

Het belangrijkste van alles is toch zinvolle en haalbare politiek bedrijven tot nut en genoegen van de inwoners. Natuurlijk op basis van politieke keuzes, wensen van de achterban en de haalbaarheid. Zo lijkt me bijvoorbeeld een eigen zwembad voor De Zilk wel erg nuttig maar nauwelijks haalbaar. Zoals een compleet voorzieningenniveau voor deze gemeenschap ook feitelijk onhaalbaar is. Dus zullen voorstanders van zo’n voorzieningenniveau ook dienen te kiezen voor maximaal bouwen in De Zilk. Wil je dat niet, dan zal dat zijn consequenties hebben voor het voorzieningenniveau. En anders? Niet te veel beloven!