Winter

Een bollenman heeft zo zijn eigen ijkpunten waarop iets met de teelt moet gebeuren. Zo moeten de narcissen geplant worden met de kermis, de hyacinten rond 3 oktober, de tulpen er in vóór Sinterklaas en alles onder dek, in ieder geval vóór de Kerst. In het nieuwe jaar gaat het andersom: losdekken niet eerder dan half januari en het dek in brand steken na 5 februari. Dat was de verjaardag van mijn moeder, dus goed te onthouden. In 1985 ging het gigantisch mis. Op 5 februari stond de hele streek in brand, op 8 februari kregen we strenge vorst en een straffe oostenwind, wat weken aanhield. Gevolg: veel bollen bevroren en dus in de zomer bloedduur!

Hoe zal het dit jaar gaan? Ook bollenkwekers zijn net mensen, goedgelovig denkend dat het nooit meer zal winteren. Niet of weinig dekken, kosten uitgespaard. We zullen zien. Leon Hogervorst zei altijd:: “al bevriezen ze niet, ze vatten kou! Wat de winter voor de bloemenjongens betekent, laat zich niet zo gemakkelijk beschrijven. De handel die normaal naar bouwmarkten en tuincentra gaat, is stil gevallen door corona. Waar moeten al die potjes, mandjes, schaaltjes en glaswerk dan nu heen? Alles is een jaar geleden al uit China gekomen en dus ook betaald. Snijbloemenhandel houdt veel beter stand, alles wordt grif verkocht.

Terugdenkend aan de winters van vroeger, moet u weten dat veel werkers toen stonden te delven. Brood met dik spek voor de schafttijd en een kruikje melk voor de dorst. De thermoskan was er nog niet. Was er vorst op komst, dan voor meerdere dagen afrepen, de grond afsteken, zodat de hal voorlopig geen spelbreker kon zijn. Werd het echt winter, dan de stellingen in de schuur vegen of de kruiwagens voor de zoveelste keer menieën. Het vegen, natuurlijk zonder stofzuiger hè! Het allerergste was de nietjes uit de gaasbakken peuteren. Was dit alles gedaan en het vroor nog, dan maar schaatsen of een potje kaarten.

Die goeie oude wintertijd!?

Aad van Ruiten