Petities

Dorpspolitiek is een bijzondere vorm van belangenbehartiging. Wie in de politiek besteedt zijn tijd aan wiens belangen? Gaat het om idealisme en een doelgroep die steun verdient? Gaat het om groepsbelang waar jezelf lekker in mee deelt? Voelen werknemers zich echt vertegenwoordigd? Is er een specifieke partij de winkeliersbelangen verdedigd? Weten de ouderen zich veilig bij een speciale partij? Kortom, wordt er merkbaar kleur bekend?

In deze gemeenteraad is het eigenlijk weinig zichtbaar. Wel duidelijk zichtbaar is nog de napijn van de fusie. Het gaat nu nog te vaak over de verschillende dorpskernen en hun bewoners. Maar dat kan de lading van een juiste politieke vertegenwoordiging natuurlijk niet dekken. Simpel gezegd zien we naast een aantal vergrijsde en ervaren dames en heren vooral een overvloed aan ongemakkelijkheid met als politieke hoogtepunten een stroom van schriftelijke vragen. Onervarenheid van de raadsleden kan dan als een geldig excuus gelden maar dat is mij te gemakkelijk.

Die schriftelijke vragen houden natuurlijk onze ambtelijke vrienden in de gemeentekantoren aan het werk en geeft verantwoordelijke wethouders een overvloed aan tijd om passende bijzinnen te bedenken die ingenomen standpunten aannemelijk kunnen maken. Zoals bijvoorbeeld bij de rel en bijbehorende petitie rondom het ophalen van huishoudelijk afval in de wijk Boechorst. De wijkbewoners geven de voorkeur aan ondergrondse opslag en de gemeente hen hoopt over te halen gewoon een serie rolcontainers in de voortuin te plaatsen. Daardoor moet het gescheiden inzamelen worden gefaciliteerd. Het lijkt een interessante politieke strijd te worden waarbij de nieuwe inzamelaar waarschijnlijk het doorslaggevende en het voor hen winstgevende argument heeft geleverd.

Een andere petitie was die van de meisjes op paardenweide, die ‘Waarom Weg?’ lanceerde. Deze week werd mij duidelijk gemaakt dat er binnen de werkgroep een infiltrant vanuit VON getracht zou hebben om de macht over te nemen. Mijn bron meldt dat inmiddels duidelijk is geworden dat er spelletjes worden gespeeld en dat het vooral gaat om eigen belang van vrije ondernemers. Maar ook dat het vertrouwen in de wethouder helemaal terug is omdat blijkt dat hij zich inspant om daar waar mogelijk te legaliseren.

Dat vertrouwen in de politiek werd deze week bepaald niet uitgesproken door de roeptoeters van de spoedzoekers. Vanuit die doelgroep blijven de verwijten luid hoorbaar en in aankondiging dat Groen Links hen de ruimte gaat bieden om daadwerkelijk mee te doen in de dorpspolitiek klonk geen dankbaarheid en waardering maar het geluid dat men de borst nat kan maken en dat het nu snel anders zal gaan. Ik ben oprecht benieuwd met welke praktische oplossingen men komt om de vele woningzoekenden met feitelijke urgentie aan woonruimte te helpen. Van politici mag men verwachten dat ze bruggen bouwen. Niet om er onder te slapen maar om gezamenlijk de problemen aan te pakken.