Dahlia’s

Nu de bollenhandel op z’n eind loopt, zou je zeggen dat er voor de export rustiger tijden aangebroken zijn; dat is maar schijn. De dahlia’s komen binnen! Vergeleken met tulpen een heel volumineus product. Worden door de kweker meteen vanaf het land verwerkt en verstuurd naar de export.

Ik herinner me dat er vroeger in de herfstvakantie vooral op scholieren werd gerekend. De planten werden door een “lichter” achter de tractor opgewipt en daarna een voor een afgeknipt en in de gaasbak gedeponeerd. Alles met het handje! Meteen geteld dus. Nu wordt het gewas eerst verhakseld en de stammetjes met een loofzaag afgemaaid. De rooimachine laat ze in in grote kuubskisten lopen. Bij de kweker in de schuur, gaan ze nu over een weeg- telmachine. Alle soorten hebben hun eigen gewicht. De supergroten en de kleintjes worden uitgesorteerd. Waar vroeger bij de export nog weleens discussie ontstond of het wel of niet een één was, sorteert de machine ze nu feilloos.

Ik heb een kijkje genomen bij Hubert Weijers, de grote dahlia-man uit Noordwijkerhout. De oogst ziet er prima uit, zijn handel wordt “weggelikt”. Bang voor vroeg-invallende vorst, die de dahlia’s zou vernietigen, is hij niet. Hij houdt de weerkaarten van het Noordelijk Halfrond goed in de gaten. Daar is, naar zijn zeggen, in de verste verte nog geen vorstperiode te bespeuren. Zo hoopt hij rond 1 december klaar te zijn met rooien. De week daarna is alles afgeleverd.

Waar de ongekend-grote populariteit van de dahlia vandaan komt, is moeilijk te traceren. Via social media wordt veel reclame gemaakt en het is met de mooie zomers een kleurrijke plek in de tuin. Komt nog bij dat de Bollenstreek zich heel goed leent voor de teelt: schoon zand om te rooien, opdrachtig land en, last but not least, dicht bij de afzet. Van groot belang voor zo’n ruimtevragend product. De teelt is in veel gevallen een “tussenteelt”, na de vroege hyacinten b.v. Na het rooien kan je dan nog tulpen planten. Dit jaar lijken er wat minder stekken opgeplant te zijn. Vanwege de coronacrisis in het voorjaar, was iedereen toch wat terughoudend.

Waar Hubert zijn schuur afgelopen voorjaar nog een carnavals honk was, zal dat er volgend jaar niet inzitten, we zullen zien!

Aad van Ruiten