Emoties

In mijn vorige column sprak ik nog hoopvol over een mogelijk politiek feestje. Dat werd het achteraf gezien niet echt.

Het werd wel een week met amendementen en de moties en ten slotte van emoties. Terwijl ik me nog eens boog over de inbreng van onze volksvertegenwoordigers bij de jaarlijkse algemene beschouwingen, voltrok zich even verderop een drama. De lange reeks van de met loeiende sirenes langs stormende brandweerwagens, deden eerst nog vermoeden dat er een grote regionale oefening was georganiseerd. Maar al heel snel bereikte me het bericht van de rookwolken boven Noordwijkerhout en de uitslaande brand in de Schelft. Gelukkig waren er geen menselijke slachtoffers te betreuren. Slechts materiele schade waarbij het woordje ‘slechts’ de lading niet dekt.

De brandweer kon het zwembad behoeden voor de alles verwoestende vlammen. Van de sporthal zelf kon volgens de berichten nauwelijks iets worden gered. Mijn aantekeningen over alle emoties bij de algemene beschouwingen konden dus in de versnipperaar. Nu cynisch reageren op politiek geneuzel door volksvertegenwoordigerstijdens is even niet op zijn plaats. Dus blijven kritische reacties op Kuuroord, Bever Holding, Vuurtorenplein, parkeervergunning, centrumvisie, Museum Noordwijk, Kunst in de openbare ruimte, groenonderhoud in Noordwijkerhout even achterwege. Ook het gemis van de, meestal toch zinvolle politieke inbreng van Jan Janson, heb ik geschrapt.

De woorden die tijdens de Begrotingsraad werden gewijd aan de Schelft, staan plots in een ander daglicht.

De veel besproken communicatie is wel even een puntje van aandacht. Daar is de politiek helaas niet goed in. Het in mijn opvatting te snel verspreide persbericht van NZL, met een politieke boodschap, parkeren we zonder inhoudelijke kritiek echter even in het vakje ‘emotie’. Wat mij betreft is de toekomst van de Schelft in dit stadium politiek zeker niet als eerste aan de orde. Evenzo negeer ik de tegenreacties richting NZL die daarop volgde op de sociale media.

Want na die heftige, alles verwoestende brand gaat het even om de emoties van exploitanten, gebruikende organisaties en omwonenden. Kwestie van respect. Die mensen verdienen op de eerste plaats steun. Daar ligt volgens mij de eerste prioriteit, ook voor de lokale politiek. Want de impact van de brand zal met de dag duidelijker gaan worden bij veel getroffen Noordwijkerhouters. Loeiende sirenes zullen omwonenden, carnavalsvierders en sportmensen in de komende tijd steeds weer doen opschrikken. Bij velen zal de Schelft voorlopig toch het belangrijkste onderwerp van gesprek zijn. Straks mag de politiek natuurlijk best wel weer. Met meningen over oorzaak en gevolg, over verzekeringen en ‘n mogelijke nieuwe toekomst. Compleet met stokpaardjes en onzin. Maar nu even geen politiek. Alle aandacht en vooral steun voor de getroffen Noordwijkerhouters.

Eerst de korte termijn, daarna mogelijk over perspectief en de toekomst. Alles op zijn tijd.