Een autorenbaan in Noordwijk?

Dit jaar werden we verrast met het plan van het Circuit van Zandvoort om een belangrijke formule 1-race te organiseren. Vele tienduizenden toeschouwers zouden hierop af komen met inbegrip van de verschillende equipes, die ook in Noordwijk ondergebracht zouden worden. De bereikbaarheid van Zandvoort met zulke aantallen is echter zo’n groot probleem, dat o.a. werd bedacht equipes vanaf Noordwijk over het strand naar Zandvoort te vervoeren. De coronacrisis haalde tenslotte een streep door deze plannen. Maar wat nu in Zandvoort zou gebeuren had ook in Noordwijk kunnen gebeuren.

In het dagblad Het Vaderland van 25 juni 1925 stond direct onder de grote kop van de krant het plan om een grote autorenbaan in Het Langeveld aan te leggen. Speciaal hiervoor was de N.V. Nationale Sportterreinen ‘t Langeveld in het leven geroepen. Het circuit zou een lengte van 3 kilometer krijgen en er zou plaats zijn voor niet minder dan 57.500 toeschouwers. Naast deze betonnen renbaan zou een binnenbaan worden aangelegd, bestemd voor wielerwedstrijden. De financiering liep bepaald niet voorspoedig, ondanks de grootscheepse reclame. Om het risico zoveel mogelijk af te dekken zou de gemeente Noordwijk garant moeten staan voor een bedrag van 500.000 gulden. Ondanks een propaganda-avond in Casino kon men de gemeenteraad toch niet over de streep trekken. Verder had de organisator het plan een groot aantal villa’s te bouwen en te verkopen voor een aanvullende financiering. De projectontwikkelaar liet het er niet bij zitten en bood de gemeente een geheel betaalde en verzorgde reis naar Parijs aan om de beroemde autorenbaan Mont-Hléry met eigen ogen te aanschouwen. Het leek te mooi om waar te zijn, want het geval wilde, dat deze renbaan enige maanden later failliet ging. De plannen ontlokten veel discussie. Zo stak de heer S.A. van Konijnenburg, directeur van het gelijknamige bollenbedrijf aan de Schiestraat, behoorlijk de draak met het plan via een ingezonden stuk in De Noordwijker van 24 september 1926. De gemeenteraad liet zich volgens hem al te gemakkelijk meeslepen. Verder verliep de reis naar Parijs niet vlekkeloos, want de heer Van Konijnenburg wist te melden, dat één der raadsleden een grote zak pruimtabak had meegenomen, die in de ogen van de Franse douaniers wat al te fors was uitgevallen. Dit gaf de nodige trammelant aan de grens. Een ander raadslid kwam geheel verbouwereerd en ontdaan terug vanwege het in zijn ogen uiterst wufte leven in Parijs. Toch was dit kennelijk nog niet genoeg, want een poosje later reisden burgemeester Van Panhuys, gemeentesecretaris Van Deelen en het raadslid Alkemade op kosten van de initiatiefnemers naar Milaan om de autorenbaan bij Monza te bestuderen. Het hielp echter niets. De gemeenteraad bleef in meerderheid zijn bezwaren houden tegen de gevraagde garantstelling en bovendien had de Provincie ook de nodige bezwaren. Het plan bleek evenwel niet geheel van de baan, want in 1934 werd er een nieuw ontwerp aan de gemeente voorgelegd. De aanleg van het circuit zou vergezeld moeten gaan met de bouw van tenminste 150 villa’s om het plan financieel mogelijk te maken. Ook dit plan bleek te hoog gegrepen en verdween in de kast. Na de oorlog kwam Zandvoort in het vizier en hier lukte het uiteindelijk wel. Op onderstaande foto staat het gebied, waar de racebaan had moeten komen. Het is er nu rustig en men kan vooral in het voorjaar genieten van het bos en de bollenpracht.