Cultuur verbindt

Een nieuwe algemene subsidieverordening brengt heel wat Noordwijkse vrijwilligers in verlegenheid. Want de structurele bijdrage van de gemeente Noordwijk aan evenementen en sociaal-culturele activiteiten lijkt ten prooi te vallen aan ambtelijke heroriëntatie. En dat zou wel jammer zijn.

De Noordwijkse ambtelijke organisatie blijkt zijn horizon, betreffende zinvolle culturele bijdragen door inwoners, echt niet verder te kunnen leggen dan het Jeroensplein. Opnieuw moet ik, principieel voorstander van de fusie tussen Noordwijk en Noordwijkerhout, vaststellen dat we, ook op het gebied van cultuur, geen stappen voorwaarts maken maar terug hinkelen. We zijn niet effectiever en creatiever, maar we leveren opnieuw in aan efficiëntie en creativiteit.

Het college wilde voor de 4 dorpskernen, via elk een eigen wethouder, maatwerk leveren. Maar nu gaat men wel het potje voor cultuur, dat wat vroeger in de kernen Binnen en op Zee werd gespendeerd, aan de 4 kernen gezamenlijk toe te kennen. Dat is lachen voor onze vrienden in De Zilk en Noordwijkerhout, maar voor de Noordwijkse toppers met hun culturele hoogstandjes heel teleurstellend. Het gaat hier om de cultuursubsidies.

Nu ben ik in principe een groot voorstander van het matigen van subsidies. De Latijnse term subsidium betekend niet anders dan ondersteuning. In Nederland geldt dat subsidie een bijdrage is van een overheid of een ander soort organisatie ten behoeve van het starten van een activiteit. Wat in de praktijk betekent dat de subsidieaanvrager na de start de subsidie ziet worden afgebouwd. En dat is oké.

In Noordwijk is er in de loop der jaren sprake geweest van langdurige financiële steun bij culturele activiteiten. Dat werd als subsidie gelabeld, maar bleek in feite een structurele en winstgevende investering te zijn. Een investering die via allerlei modellen een duidelijke bron van inkomsten opleverde. Denk bijvoorbeeld aan parkeergelden en logeerbelasting.

Ik vergelijk cultuur even met sport. De voormalig Noordwijkse wethouder sportzaken wist ons duidelijk te maken dat investeren in lokale sport uiteindelijk leidt tot aanwijsbare maatschappelijke besparingen. De vele miljoenen die werden geïnvesteerd en de maatschappelijke winsten die dit nog steeds oplevert zijn landelijk een onderwerp geworden. Het ministerie liet zich door Noordwijk uitgebreid informeren. Bestuurders in binnen en buitenland tonen nog steeds veel interesse.

Ik bepleit hier nu om de steun aan de hoogwaardige Noordwijkse culturele projecten eveneens vanuit dit maatschappelijke oogpunt te benaderen. Subsidies moeten bestemd blijven voor kansrijke initiatieven. Ik vraag de politiek echter met nadruk, investeer daarnaast alstublieft structureel in onze cultuur. Opera aan Zee, Kunstklank, Muziek in Jeroen en andere organisaties verdienen die aandacht. Cultuur verbindt, dat weten we. En het verdient ook daardoor lange termijn investering, zo nodig uit een ander potje.