Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen…

We gebruiken bovenstaande uitspraak om iets aan te geven, wat niet mogelijk is. En zo is het ook, want: tussen Pasen en Pinksteren bevinden zich in onze tijd maar liefst vijftig dagen. 

Maar: historisch gezien liggen Pasen en Pinksteren helemaal niet zover uit elkaar. Dat merken we wanneer we het verhaal van de evangelist Johannes erbij halen. Hij beschrijft hoe op de avond van die eerste dag van de week Jezus de heilige Geest over zijn vrienden blaast. Het lijkt onmogelijk, maar toch is het zo. En dat wijst er op dat de kern van beide gebeurtenissen ook dicht tegen elkaar aan liggen.

Wat vieren we immers met Pasen? Dat Jezus is opgestaan! Maar: wat zijn de tekenen van die Verrijzenis? De tekenen van de Verrijzenis zijn met name Jezus' wonden; die zijn niet verdwenen! Tekenend voor wat ook ons leven kan tekenen. Ook wij lopen in ons leven wonden op, die blijvende sporen achterlaten in ons leven.

Net zoals bij Jezus. En Jezus stopt dat niet weg. Hij praat er niet om- of overheen. Wat een zegen voor zijn vrienden. Want: nu merken ze dat het dus niet vreemd, dat ze af en toe bang zijn. Het is dus niet gek dat ze de pijn van wat gebeurd is, van het verleden, blijven voelen. Het is niet raar dat ze twijfel kennen en voelen.

Maar dan maakt Jezus iets duidelijk. Dat alles hoeft niet meer het laatste woord te hebben. Sterker nog: dat mág niet meer het laatste woord hebben.

Wonden, die het leven je toedraagt, kunnen immers ook genezen. Angst waarin je opgesloten zit kan worden doorbroken. Fouten, die je maakte of die je werden aangedaan kunnen worden vergeven, zodat je weer kunt opstaan en verdergaan. En de littekens ervan worden dan wellicht zegetekens, zoals bij Jezus.

In die Geest laat Jezus Zich zien aan zijn vrienden: Pasen. Die Geest geeft Hij hun mee: Pinksteren. In en met die geest worden zij op weg gezet. En wij met hen!

Pastor P.A. Owel